Hiç mi?

Bilemezsin tüm hissettiklerimi. Bilerek gizledim. Kapattım üstünü.

Duyma, görme diye üst üste yığdım. Gömdüm. Kalmadı bişey.

Aklımda bir sürü soru :

- Sen beni sevdin mi?

Sevsen böyle üzer miydin? Yapar mıydın bunu? Bilerek, isteyerek. "Canım istedi, üzdüm, kırdım." der miydin ardımdan?

- Sever miydin?

Önceden sevmiş miydin diye sormuyorum sana. Sever miydin? Ömrünün sonuna kadar. Ömrünü adayacak kadar. Sever miydin bu kadar?

- Beni hiç önemsedin mi?

Bi önemim var mıydı yani senin için? Varlığım, yokluğum arasında bi fark. Hiç mi duymadın kalp atışlarımı? Hiç mi yanarken tenim dokunmadın? Bi önemi yok muydu sanki?

- Bana ne kadar yalan söyledin?

Sorduğum soruları yanıtlamaktan kaçındın, durdun. Sen benden de kaçtın aslında. Korktun çünkü değil mi? Ya bağlanırsan? Ya değişirsen? Bu duvarlar yıkılırsa? O zaman sen bu kadar "mutlu" görünebilir miydin?

- Beni unuttun mu?

Şimdi mutlusun ya, beni o kadar çabuk unuttun mu? Yanında uyurken "daha çok sarılmanı istediğimi" söylediğimi? Kabuslardan uyandığımda omzunda ağladığımı? Çığlık atarken öperek susturduğunu? Tenimi, dokunuşumu? Unuttun mu? Öyle basit, öyle kolay, "geldi, geçti" diyerek unuttun mu?

Bana bunu yapma. Beni bu sorularla baş başa bırakma. Yok etme. Yok sayma. Ya da bildiğin gibi yap. Şu saatten sonra farketmez.

Eskilerle yaşamayı öğrendim ben. Birlikte yaptıklarımızı. Ada'da elimi tutuşunu, öpüşünü... Boğulma taklidi yapıp beni korkuttuğunu. Sonrasında ağladım diye sarılışını. Benden bir dakika bile ayrı kalmaya dayanamayışını. Neden senden uzakta uyumadım ben hiç? Neden? Ayrı şehirlerdeyken bile gözlerimi kapattığımda yanımdaydın. Ellerin sırtımda... Saçlarımı koklayışın ya ona ne demeli? O da mı sahteydi? Ya bedenimde dolanan ellerin? Ya "beni istediğini" söyleyişin?

Be adam bana hiç mi doğruyu söylemedin? Hiç mi gözümün içine bakıp "hepsi yalandı" diyecek cesareti bulamadın? Beni hiç mi sevmedin? Hiç mi?