Kürkçü Dükkanı

Biri niye gider? Niye bir süre sonra dönmeye karar verir? Döndüğünde seni eskisi gibi bulacağını nerden bilir?

Hepimizin içinde ukde bu konu. "Kürkçü dükkânı" hadisesi ile karşı karşıya kalmayanınız var mı ki?

Deli gibi seversin, günlerce sevişirsin, kollarını boynuna doladığında dünyayı unutur, silersin. Sonra bir gün uyanır, sana bakar, sırtını döner ve uyumaya devam eder. Yetmez! Her şeyine bir kusur bulur. Kusurlar da yetmez tartışmaya başlar, kırar döker seni, anlamaz. Anlamak da istemez. Ve sonra bir bakmışsın artık yok. Tabi bunun ikinci bir seçeneği daha var. Durup dururken "ben fişi çektim, bende bitti" de denilebilir. Sen mutlu mesut aşk hayalleri kurarken bir anda damdan düşmüş etkisi yaratabilir. Olabilir tabi, insanlık hali.

Biz bunları da gördük, bunları da atlattık. Atlatmayı beceremediğimiz şey gidenlerin geri dönmeleri. Bir de yüssüz yüssüz "ben geldim" der gibi davranmaları yok mu? İnsanın içindeki "Hannibal"la yüzleşmesi için oluyor sanki. İçten içe onun kendini ayaklarında asmasını istiyorsun, istiyorsun ki beynine kan gitsin. "Her koyun kendi bacağından" derler ya hani, bizimki koyun değil başka bir şey. İsim veremiyorum üzgünüm.

Hani gelir, karşına geçer ve konuşmaya başlar ya bakarsın yüzüne. Tanıyamazsın. Nasıl olur da bu adamı sevmişsin, bilemezsin. Kollarındayken de bu kadar sevimsiz miydi? Şu yalan gülüşü nasıl hiç fark etmemiştin? Hani severdin sen onu? Hani her haline razıydın? Ağladığın her gün, her gece "geri gelsin" istemiştin. Geldi de ne oldu? Konuşmasının sonunda "yeniden" kelimesini duyarsın. Kendi kendine gülümser, sallarsın kafanı yere bakarken. Sonra yüzüne bakarsın "yeniden olmaz" dersin. Ve kalkar evinin yolunu tutarsın. Eski anılarla beraber tabi...

Belli başlı saatlerde düşünmeye devam edersin söylediklerini, sanki sana hiç bir şey yapmamış gibi... Seni hiç üzmemiş, ortada bırakmamış gibi... Hep iyiler aklına gelir, gider bir kahve içersin, kafein hücre yenilenmesine iyi gelir mi? Bilinmez ama sen silkinip kendine gelirsin. Çünkü senin ömründen ömür götüren, seni arızanın tekine çeviren O'ydu işte. Doğrusunu yaptığını düşünürsün ama içten içe "ya bir şansı hakediyorsa?" gibi bir yüklemsiz cümleyle savaşırsın. Ve o şansı ona tanıdığında görürsün ki ne sen, ne o herhangi bir şekilde değişmemişsiniz. Yürümez yani.

Ve canı sıkıldıkça telefonunda çevirdiği ilk numara olursun. Acil aranacaklar listesinin en son halkası... Tüm seçenekleri değerlendirip sonra her seferinde senin kollarını açıp boynuna atlamanı bekler, durur.

Bu sebeple ya değişir kendine gelirsin, ya da kürkçü dükkânı olarak kalmaya devam edersin. Seçim senin, hayat senin, kalp senin. Tabi hayatındaki insanlar senin değerin...