Alışmaya çalışıyorum hepsi bu. Hayatımda bana yabancı bir nefesin varlığına, dengelerimin alt üst olma ihtimaline, iki kişilik düşünmeye, iki ruh olmaya, sonra bir ruha dönüşmeye, bu ikinci ruhun vereceği ağırlığa alışmaya çalışıyorum. Bir zamanlar yalnızlıktan dem vuruşlarımı hatırlıyorum. Kendime kızıyorum. Halime kızıyorum. Neden hep sahip olamadığımı özlüyorum, neden sürekli bir şeyleri değiştirmeye, hayatımdaki o anı ekarte etmeye çalışıyorum?
Cevapsız sorularla dolu zihnim. Nedenlerin, niçinlerin arasında kayboldum, boşluktan aşağı düşüyorum. Bir el uzanıyor beni karanlığımdan çıkarabilmek için, tutmakla bırakmak arasında gidip geliyorum. Benden daha aydınlıksa göremeyecek ışığımı, daha karanlık olmalı benimle aydınlanabilmek için ama onun karanlığı ışığımı söndürür diye korkuyorum. Alışmak ne zor şeymiş bilemedim. Derin bir çukurdayım kimi zaman, kimi zaman göğe yükseliyorum, adeta bulutlara değiyor başım. Uzatıyorum ellerimi, yumuşacık. Hayal hayal bakıyorlar, umut umut kokuyorlar. Bulutlar da kokar mı dememeli, kokuyor, o an içimden ne geçerse o kokuyor, o an içimden ne geçerse o oluyor. Kırlara uçuyorum kırlangıç olup, oturuyorum buluta gözüm kapalı gidiyorum. Uyandığımda bir başka âlemdeyim, bir başka güzellikte, durdurabilene aşk olsun!
Aşk olsun herkese. Beni yalnızlığıma alıştırıp hayatımın ortasına düşene de, kendine alıştırıp basıp gidene de. Martıya attığı simitte gözü kalana da, içtiği suyun şişesini enginlere fırlatana da. Yolda geçerken gülümseyip gidene de, omzuma omuz atıp olduğum yerde sarsana da. Herkese kocaman bir aşk olsun! Bir elin sıcaklığına alışmalı, bir adamın sıcaklığına da. Baktığımda ben olsun istiyorum, ben gibi sevsin. Kızsın yeri geldiğinde, bağırsın, susmasın. Durduğu anda aşk olsun!
Bir de meşk olsun tabi, meşkine doyulmaz olsun. Geceler geçsin gündüzler olsun, gündüzler bitsin ay geceye kavuşsun, gök yatağında yıldızlarla sevişsin, Samanyolu dans etsin, gülümsesin. Günler günleri, mevsimler mevsimleri kovalasın. İçim onu özlesin, içim onu istesin. Ortalık toza dumana bulansa da için bir onu beklesin. Gözlerim senli benli günleri gözlesin. “Günaydın sevgilim” diye bağırsın dilim, hep onu söylesin kelimelerim. Elimi bir tutsun, durdurabilene de aşk olsun! Uzun uzadıya sevgi sözcükleri fısıldamaya gerek yok, o an yeter bana. Onunla yaşadığımı hissedebileceğim an söylenebilecek her şeye bedel.
Yabancı nefesi tanıdık olsun, varlığı neşe katsın, huzur versin… İstiyorum elbet lâkin alışmak zor geliyor. İstekleri gelecek olsak isteyeceğim çok şey var elbet de, harekete geçmeye mecal lâzım. Şimdilik yalnızca bekliyorum, ilk kaçış noktalarında olduğu gibi zamana bırakıyorum… Olur da alışamazsam, olur da yapamazsam o zaman bana aşk olsun!
“Bekliyorum; öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın…”
ÇİSEM SOYLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
