Ey aşkk benden ne istedin söyle güzel kalbimden, dolu dolu hayat neşemden, gülen gözlerimden… hayalimde yarattığım taptığım… aşk şövalyemden… Masalın sonunu uzun tutmuştum ki bu aşk hayatımı kaplasın gün güneşli yeşillerimle aşk bahçemde dolsun. …Aşk şövalyemdi o benim…karabulutlar uzak dursun eteklerimi hep rüzgar uçursun diye temenni ederdim tanrıya, savururdum dileklerimi onun yanında kollarındayken…. bir vardır bir yoktur diye başlardı dimi ya masal hikayeler…..
Uçuşan saçının teline taptığım, kirpiğinin arasında sıkışıp kalabilmenin derdine yanarken ben… sen farkında değildin, kokun burnumda özlemekteydim çoktan seni ben… Aşkım aşk şövalyem.
Aşk masalım burada sona erdi.. bu defa burada bitti, kalbim sende, pembeliğim sayfalarımda kalsın… mutluluğum, kokum oraya sinsin…. sitem etmem bu benim masalım, borcum yok, sendin her şeyden paha biçilmez olanım, ömrümü cevaben eline verdiğim bir koza misali kelebek ömrü timsali….. uçuşup gitti parmaklarının ucunda……farkında mısın? kendi şatosuna giden şövalyem, aşk şövalyem….. Perilerimin hayallerimden yarattığı karşımdaki; canlı hayalim…şimdi karabulutları üzerine giyinmiş kara şövalyem….
Savaşamam senle yeniden kendi tahtımda tarihler yazamam, zamanında çok yazdım ben, denedik tekrar ettik, ne tesadüf ki adı hep “aşk” olan bu masalı…dinledin mi? Anladın mi? Unutma bi kenara yaz….belki hafızanda o zaman yerini bulur.. gülüşün duvarlarımı çınlatan en güzel melodiyken, aşamayacağım hiç bir yol olamaz…. etrafındakilerine söylediklerini, dediklerini yaptırana kadar…. Ya kaderini yaşa yada yeni masalını sen elindekilerle yeniden yaz……
NEMZA SİNANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
