Yıllar oldu kapımı kapatalı çalanlara, inanmadığım, hissetmediğim dokunuşları istemedim yanımda.
Yatağımın kenarından bile geçmemeliydi bir tutam saç, bir içim su dahi olsa yeminlerimi baştan çıkartmaya çalışanlar, kandıramazdı kimse beni.
Bacaklarının arasındaki cenneti istemedim, imkansız başarmak çırılçıplak kalmadan da sevişebilmekti çünkü…
Sesindeki şefkat, dudaklarındaki destandı beni kendimden geçiren.
Her buluşmamız öncekine benzemeyen yeni sebepler saklıyordu içinde, bir sonrakinde olacakları beklerken heyecan duyduğum bilinmezliğimdin…
Tanrı’nın seni bana gönderdiği gün, kendinden başkasına tahamülü kalmayan bu yalnız yüzler şehrinden ayrıldım…
Bavulumun içinde sadece sen vardın, sebebin huzurdu , sebebin yaşanması gereken en başka sebepti çünkü.
Sormadım, sorgulamadım geçmişini, günahlarını sevaplarını bilmek neyi değiştirirdi ?
Yüzüne düşen saçlarının her teli diğerinden farklı bir yolculuktu, her dalgalanışı bir başka ilhamdı.
Bu kadar yalan içinde gözümü açtığım her güne varlığınla anlam katarken, sensizliğin yok olmak olduğunu bile bile nasıl vazgeçerdim senden ?
Ellerim yüzüne uzanmasın diye kanımı çekseler de damarlarımdan, bir yerlerimde sakladığım parçanı bulup yine dokunurum…
Ayaklarımı yerden kesip, beni yanından almaya çalışsa da kıskanan rüzgar, zayıf kökleriyle sevdiğine sarılamayanların savruluşunu izlerdim, elini sımsıkı tutarken.
Herşeye rağmen, döneceğim tek yerim, yaşadığım tek yarımdın…
MURAT DİNDE
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
