Leke

Gidenin yerini kolay kolay doldurmayınca bulduğunu sandığın taşlar,
bir çırpıda uzaklara attığın geçmişin acısını kim bilir kimden çıkartacaktın ?
Kim çekecekti o yaralı hallerini ?

Bunlara sebep olan şimdik nerede, kiminle kandırıyordu kendini geçici heveslerle?

Ufak bir leke gibi gözükse de o beyaz sayfayı karalara boyayan, sanki beyazın kaderiydi siyaha karışmak.

Kusursuzluk ancak yazılır, yaşanmaz desem de inanmadın bana.
Anıların yaşadığı sokaklarda pişmanlığınla dolaşırken , kaçacak yer arıyordun keşkelerinle karşılaşmamak için.
Gerçek, yüzünü saklasan da, kapıların ardındaki soğuk duvarlar anlatıyordu her şeyi,
perdelerde lekesi kalmış itiraf göz yaşlarından okuyordum saklamaya çalıştıklarını.

Başladığı gibi devam etmiyordu aşk, yıpranan duygular başka bir kalbin cazibesine aldanıp ona sürüklenecekmişcesine emanet gibi duruyordu bedende…
Göremediğin detaylarda sinsi düşmanlar hata yapmanı bekliyor , sonsuz yeşilliğin
bir yerlerinde fark etmediğin kapanlar nöbet tutuyordu.

Sevgini etrafa böyle hoyratça saçacak kadar kaç can taşıyordunki cebinde ?
Kıymetini bilmeden köşeye attığın kalp, kırılınca yenisini alacağın bez bebek değildi.

Ya sevginden fark edemedin bu gerçekleri ya da inanmak istediğin yalan tohumlarını bile bile kendi ellerinle ektin bahçene …
Yazı tura atmaya benzemezdi bu oyun, kimse sonuna kadar yaşamadan paranın nasıl düşeceğini bilemezdi.

Tüm zorluklara soluksuz kalana kadar katlanabiliyorsan, ödülün olacaktı önünde açılan yollar.
Ya da gittiğin kadar dolduracaktın cebini, acı tatlı hatıralarla.Bitip tükensen de ondan vazgeçmeyeceğini anladığında yaklaşacaktı mutluluk.

Ay ışığı avucunun tam ortasında dururken, dilek tutacağın yıldızı beklemek,
mucizen seni yanına çağırırken bir başkasınınkine inanıp, peşinden gitmekti.
Karşındaki kalbin basit oyunları hissettiğini , en küçük hesapları gördüğünü
yolun sonunda anlayacaktın.

Takvim yapraklarına bencil mürekkebinle çizmeye çalışırken ihtimal resimlerini,
bütün şanslarını yanına alıp bulutlara karışacaktı şans perileri.

Sen ise yarım kalmış duygularınla , bir gün bitirme hayalini kurduğun resimlerine bakıp duracaktın.

Murat
Bebeki İstanbul