Beklentiler,beklentiler,beklentiler... Hiç bitmiyor beklentilerimiz. Sürekli aranmayı bekliyoruz, sürekli ilgilenilmeyi, sevilmeyi, saygı görmeyi, sağlıklı olmayı, hediye verilmeyi, kutlanmayı, taktir edilmeyi...
Son zamanlarda bunları düşünmeye başlamıştım, ne çok beklentimiz var diye. Bu kadarı da doğru mu acaba?
Beklentilerimiz karşılayan insanları seviyoruz, hayatımıza sokuyoruz.Peki ya şunu düşünüyor muyuz hiçbirimiz?Biz acaba çevremizdekilerin ya da hayatın bizden beklediklerini ne derece karşılıyoruz? Herkesin “hiçbir beklentiye cevap vermemeyi isteme” hali olmaz mı?Benim oluyor açıkcası..Bu durumları da anlamak gerekiyor sanırım, beklentilerin samimiyetin önüne geçmesi de böyle oluyor işte. Kendi beklentimizi bir kenara koyup karşımızdakinin beklentisine cevap vermeyi seçtiğimizde aslında samimiyeti seçiyoruz.
Hep bizi aramasını beklediğimiz bir yakınımız birkere bizi aramadığında, “bak şunu aramış beni aramamış” demeyi tercih ediyoruz telefonu kaldırıp, o saçma gururumuzu, gereksiz ve klişe kırgınlığımızı birkenara bırakıp biz onu arayabilecekken.
Kendi yapabileceğimiz şeyleri başkasının yapmasını istiyor, bunun adına “samimiyet”,”rica” diyor,güzelce kılıfına giydiriyoruz bazende üşengeçliklerimizi.
İnsanların senden birşey beklemesi aslında en güze şey,değer verildiğini,önemsendiğini hissettirir insana buna lafım yok. Hayattan da birşeyler beklemeliyiz onları elde etme arzumuz bitmesin diye, bu da doğru.. Olması gereken beklentilerden bahsetmiyorum,kötü günde sevdiklerinin yanında olmak vs gibi.
Ama bunlar dışındaki “sürekli bekleme hali” bizi ve çevremizdekileri yorar diye düşünüyorum. Biraz empati,biraz samimiyet,biraz da güvenle beklentilerimizi sınırlandırabiliriz,sınırlandırmalıyız da.
Yeni yıla giriyoruz şimdi..Yine binlerce beklentimiz var.Dile getirdiklerimiz sadece masum olanlar; sağlık,başarı vs..Peki ya dile getirmediğimiz kaç beklentimiz var yine,olmadığını gördükce kırılacağımız, oldurmadığı için insanlara alınacağımız,belkide hayatımızdan uzaklaştıracağımız..
Yeni yılda,ufak tefek beklentiler yüzünden kimseyle aramın bozulmamasını diliyorum. Çevremdekilerle daha çok empati kurabilmeyi, onların da aynı şeyi yapabilmesini umuyorum onlarla daha samimi ilşkiler kurabilmek adına..Baklayı da çıkartayım ağzımdan, yanlarına gitmedim diye “görüyoruz resimlerini gelmiş aramamışsın” diye düşünüp bozulup, bunu yerine telefonu kaldırıp “nerdesin gelmişsin çok özledim nerdeysen geliyorum görmeye” deme samimiyetini görmeyi umuyorum yeni yılda. Aynı şekilde geri dönüşünün olacağını garanti ederek..
İmge Özbek Reyhan
imgeozbek@gmail.com
İMGE ÖZBEK
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
