“Modern Aşık” Olma!

Evet, bazı şeyleri kafadan atmak pek kolay olmuyor…

Evet, çok istiyorsun ama her isteğin sonuca varmıyor…

Evet, bazen kafan çok karışık, için çok dağınık, sözlerin çok çarpık olabiliyor…

Sen ‘şuan’ böyle bir gecedesin, ama için aylardır ‘o’ gecede…

Elbet canın çok yanıyor; ama geçecek…

Cümleler kuruyorsun hep kendine; “Çok güçlüsün; kimseye boyun eğmezken, kendine mi pes edeceksin?”

Sen kendine kalbine yenilmeyi yakıştıramıyorsun…

Halbuki, bu bir acizlik değil!

Zayıflık hiç değil!

Aksine, aklını kalbinin önüne geçirmiş herkesten daha ‘mantık’lısın sen…
Çünkü kendini biliyorsun;

Çok istedin, eğer yaşamazsan doyasıya aklında kalacaktı, kalbini yakacaktı, gözünden akacaktı…

O sokağın çıkmaz olduğunu daha sokağın adını gördüğünde öğrendin…

1 sene sonrasını tahmin ederek yaşadın, çekeceğin her şeye razı geldin, öyle başladın…

Olmaması için bir sebep yoktu belki, aksine olması için sebep çoktu…

Sen kendini buna inandırdın,

Kafanda bir aşk yaşadın, şarkı gibi düşündün ‘sizi’ ama bir gün mısralar devrildi…

Sen melodiyi mırıldanmaya çabalarken, sözler uçtu gitti…

Gözün hep çok karaydı, alışmıştın kendi kararlarını almaya,

‘Kendi hayatını kendi seçen’ imajını yaratmıştın kafanda…

Yönlendirilmenin ne kadar kötü bir şey olduğunu anlatırken bile kendi hayatını yönlendirmekten bıkmıştın aslında… Seni de yönlendirecek, bir şeyleri senin için planlayacak birini arıyordun…

‘Modern’ aşka fazla takmıştın kafayı, “kıskanmam, kendi seçimi” derken bir yandan “nerede acaba?” diye düşünüyordun…

“Hayatını o’na göre yaşama” diyordun dostlarına, halbuki sen bir insana dönük yaşıyordun…
Elinde olsa, nefes alışını bile kontrol edecektin…
Onun iyi olmasını kendinden yukarda tutuyordun…

Peki ne oldu? Kıskanmadın, karışmadın, sormadın, soruşturmadın…

İçin içini yerken bile gururundan ödün verip aramadın?

Şimdi?

Boşver,

Acı çekmeyi kalbine yakıştıramamaktan korkma…

Onlarca kitabı okuyup, romantik komedileri izleyip aşkı çözdüğünü sanma…

Kim ne yaparsa yapsın,

Sen sakın ‘modern aşık’ olma!