Bir Kitap Gibi Aslında Hayat

Bir kitap gibi aslında hayat,bir öykü ya da ağır bir roman,belki bir deneme ya da makale ya da kimbilir upuzun bir şiir kimine göre.Türü ya da konusu pek de önemli değil,bir çok fark var bizi ayıran,başkalaştıran,çok farklı perspektiflerden bakmamıza neden olan.Aslolan konuya ne kadar hakim olduğumuz sanırım, konuya dahil olmak ya da olamamak da olabilir asıl sorun.Bir okur muyuz kendi kitabımızı okuyan,kalemi eline alan bir yazar mıyız, hayatımızı okuyanlara ışık tutan? İşte asıl sorulması gereken bu belki de.

Kimiz biz yazar mı okur mu? Ne çok kez şikayet etmişizdir oysa ki neden kitabın kahramanı değilim diye,bunu görmek ve sormak kalır geriye,eğer yazarsak ve istediğimiz hayatı kaleme alıyorsak inançla ve tutkuyla,o halde neden geri plandayız kendi hikayemizde?Belki de mutlu sona giden yolda kalemi bırakıp başkalarına devretmişizdir hikayenin geri kalanını.Farkında bile değilizdir bazen,istediğimiz hayali bir başkası tamamladığında açılır gözlerimiz,evet bu benim hikayem değil deriz.Bu benim hikayem değil ve sonuna müdahale etmeliyim.Çoğu zaman güzel sona etki edecek güzel sıçrayışlar yapar,kalemi elimize alır,güzel hikayelerle sonlandırırız hayatımızı,çoğu zaman farkındalık denen şey bu kadar çabuk çalmaz kapımızı,başka hayatların figüranı olmaya mahkum bırakır bizi.Başkalarının uslubuna ve bize biçilen payeye mahkum olmuşuzdur.Satır aralarında silik bir özne, işaret zamiri ya da üçüncü tekil şahıs olarak bütünün ufak bir parçası olmayı göze almışızdır.

Elimizde henüz bir şans varken,kalemlerimiz henüz tükenmemiş,her gün her sabah yepyeni ve bembeyaz sayfalar tutuşturulurken avuçlarımıza,yazalım.Rengarenk kalemler kullanalım paragraf başlarında,hayatımızdaki dönüm noktalarının altını çizelim fosforlu kalemlerle,unutmamamız gereken önemli sayfalara ayraçlar yerleştirelim.Tüm hayalleri gerçeğe dönüştürüp,umutsuzluklardan umutlar yaratıp,binbir güzellikleri katalım ömrümüze.Kendi hikayemizi yazalım,bazen yanlış senaryolar çıkarsak da devam edelim ya da silip tekrar yazalım,önemi yok sonucun yeter ki kendi hikayemiz olsun.Bittiğinde ben yaşadım,yazdım diyebilelim işte.