Mutluluğun adı bile güzel değil mi? Söylerken ağzım sulanıyor.
Düşününce, o kadar çok ki; mutluluk verenler. Pembe gözlükleri takıp da konuşuyor değilim sadece adı yetiyor, böyle düşünmeme.
Mutluluğu, huzurla eşleştiriyorum. Yani huzur, mutluluk benim için. Biraz daha coşkulanalım derseniz; sarhoş olmak mutluluk.
Aşık olmak, sevgiyle dolmak. Güzel bir haber almak, güzel bir insanla konuşmak.
Çikolata, kahve, peynir, mutluluk.
Kitaplar, en güzel mutluluk.
Şarkılar; eskileri hatırlatan ya da tanışır tanımaz içini ısıtan melodiler. Seni en boktan halinle bile kabul eden ve seven bir aile, mutluluk. Değiştirmeye çalışmadan, oranı buranı budamadan kabullenen.
İyi günde, kötü günde beraber olabildiğin arkadaşların, mutluluk. Onları çok sevmek, daha da büyük mutluluk.
Çalışmamak mutluluk, hah yine buraya geldim ama gerçekten mutluluk bu. Zorundalıklardan uzak, istediğin gibi davranmak.
Hayatta seçebileceğin bir sürü yol olduğunu bilmek mutluluk. Seçim yapabilmek, cesur olmak, pişmanlık yerine, vardır bunda bir hayır, diyebilmek.
Çok lezzetli bir yemek, kumsalda kimsecikler yokken akşam güneşiyle sevişmek.
Çok fazla konuşmadan, sessizlikte dinginleşmek. Elimdeki kahvenin damağımda bıraktığı tat, yapacağım dediğin bir şeyi tamamlamak.
Değişmek, dengesiz davranmak için kendine tanıdığın özgürlük.
Kendini hayatın kollarına bırakmak.
Okumak, çok okumak.
Ve evet yazmak.
ASLISIN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
