İnsan Etkisi

Çelişkileri normal karşılıyorum. Hatta bir insanın kendisiyle çelişmesi, düşündüğünü, sorguladığını, kendisini yokladığını gösterir, bana göre.

Ama iş ahkam kesmeye gelince, o çelişkilere ve o insanlara karşı aniden vahşileşesim geliyor. Sırf birilerine laf sokmak, en doğru benim dediğimi kanıtlamak için bir laf edip, iki gün sonra o lafın tam tersi bir davranış gösterir ya da beyanatta bulunursan, kusura bakma ciddiye almam seni, almazlar.

Kendisinden fazla emin, düşünceleri sabite bağlamış halde yol alan insanların kıt akıllı olduklarına inanıyorum. Bir karara varıyor ve farklı görüşler de gelse, yok ben tamamım, bu böyledir diyor. Öğrenmeye de, anlamaya da kapatıyor kendisini.

Sosyalleşmeden, aralarına girmeden, internette tanık olduğum insan davranışları yazdırdı bunları, bana. Yalnızlığı seviyorum, insanlar beni yoruyor, kendi başıma olmak istiyorum derken; internette vakit geçirerek, gündelik hayatta sinirlendiğim ya da görmemek için uzak durduğum insan tiplerine kendimi yine maruz bırakıyormuşum. Az önce fark ettim.

Sadece kanlı canlı görmesen de; insanlar yazdıklarıyla aynı etkiyi yaratıyorlar aslında. Bir insanın yanından, konuşmasının ortasında kaçmaktan daha kolay, bilgisayarı kapatmak. Fakat yine de maruz kalıyor musun? Evet. Bu da çelişkinin şahı mı? Şahı.

Yılmaz Özdil gibi cümleler kurmaya başladım, susturun beni. Siz de bana maruz kalıyorsunuz şu an, benim sabahın köründe uyanmış, saçmalıklarla dolu kafamın içindesiniz. Sinsice sizin beyninize sızıyorum, kelimelerimle.

Hepsini toparladığımda, akıl bana şu mesajı veriyor: İnsanın kendisini fazla ciddiye almaması lazım ama bazen de fazla ciddiye alması lazım. Kendine bir şeyler katmaksa konu, ciddiye al, alabildiğin kadar. Ama ben akıllıyım, ben şöyleyim, ben şunu okudum, buna kafa yordum diye, karşındakini dinlememeye getiriyorsan işi; hah orada dur, vitesi geri al ve yeniden gel.

Ehliyetim bile yok, araba kullanmaya hiçbir zaman özenmedim ama bak nasıl da arabalı, sürücü dilli metafor yaparım icabında. Hey yavrum be, kendimi seve seve gidiyorum ben. Siz de başınızın çaresine bakarsınız.