Sahip olduklarının farkında ol. Sağlık, mutluluk ve huzur, bunlardan daha önemlisi yok. Kendini mutsuz edecek durumlara sokmak, açgözlülük yapmak, içinde boş kalan yerleri illa dolduracağım diye debelenmek. Evet, hepsini yapıyorum, insanım. Ama insansam; elimdekileri, kalbimdekileri düşünüp gülümsemeyi tercih etmek de benim elimde.
Ne kadar dengesizim değil mi? Değilim aslında, düşe kalka yaşıyorum bir şekilde. Evet, bunu daha dengeli yaşamayı becerebilenler var ama ben hiç onlardan olamadım, anne. Ben o, bir ayar tutturup, çok önemli şeyler olmadıkça aksamayan, yerle bir olmayan insanlardan olamadım hiç. Lanetim bu benim ama buna da üzülmüyoruz değil mi anne?
İyi bir hayatının olması ne demektir? Boşlukların da olduğu ama en temel ihtiyaçlarının doyurulduğu bir hayattır. Buna sahipsen, çok da fazla düşünmemek lazım değil mi anne? Sen bana hep öyle dedin. Ama ben seni dinlemedim anne. Çok düşünüyorum, gereksiz yere yoruyorum ruhumu. Yoruluyorum ama bazen işe yarıyor be anne, haksızlık etme.
Senin dediğine geliyorum sonunda evet ama yürümeyi de böyle öğrenmedim mi anne? O zaman ilk adımımı attığımda gözlerindeki mutluluğu kim yaşatabilirdi sana? Artık yürüyebiliyor olmam seni o kadar mutlu etmiyor, biliyorum. Ama olsun, düştüğümde; elimden tutup kaldırmak, üzerimdeki tozları silkelemek için artık gücün olmasa da senden öğrendiklerimle kendimi toparlıyorum anne.
Ben de anne oldum artık hem. Şimdi ben düşen yavrumu her durumda kurtarmak için yanındayım. Onun için yaşamıyorum ama yaşamım onun etrafında dönüyor. Sen sadece bizim için yaşadın ama doğru değildi be anne. O da senin hatandı ama ben senin hatalarından da ders alıyorum.
Ben akıllıyım değil mi anne?
ASLISIN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
