>

KÖŞE YAZILARI | YASEMİN DERYA

İncir Ağacı

Ruhu ergen, aklıevveldi. Oysaki meyvelerim toprağa dökülüyordu benim. (Yasemin Derya)
 
   
 
 
     

Ruhu ergen, aklıevveldi. Oysaki meyvelerim toprağa dökülüyordu benim. Dallarımda baharın heyecanı vardı aslında ama boyunun çok üzerinde kalıyordu yapraklarım. Sadece kafasına bir bir düşen meyvelerimden haberdardı.

İncir ağacıydım ben tarihin başından beri. Yapraklarımla örtünmüştü Adem ve Havva. İlk hatanın bir adım sonrasında dimdik duruyordum yanıbaşlarında. Saklıyordum mahrem yerlerini çocukluğumu sakladığım gibi.

O ise o kadar telaşlıydı ki beni ilk gördüğünde, aldanmış olduklarına aldanmamaya çabaladım. O kadar heyecanlıydı ki heyecanımı bastırmak zorunda kaldım çünkü her baharda gelirdi onun gibiler. Koku salardım baharla birlikte. Kahkahalar atardım almaşık yapraklarımla.

Kokumla büyülenmişti fakat Ademoğlu alıştıktan sonra onu da algılayamaz hale gelir. Gidip başka kokular duyması gerekir tekrar farkına varabilmesi için. Bilincinde değildi o vakitlerde. Masal sanıyordu kara büyüyü, gölgemde uyuyup arkama saklanabilecekti. Ben şeytanla karşılaşmıştım nereden bilsindi...

O da diğerleri gibi gelirdi elbet bir öğlen vakti. Bir öğlen vakti çıkar gelirdi. Fırtına çıkardı o zaman, yağmur yağardı, ardından belirirdi alaimisema. O da kesenin içindeki altınları toplar giderdi. Bilmiyordu ki, nereden bilsindi...

Yanıma yaklaştı konuştuk biraz, dedim ki ben yalnız bir ağacım ilk insandan beri. Gölgesizlere gölge olur, dost sohbetler ederim, ancak üzerime kazınır başkalarının aşkları. Başkalarının aşklarına kanamaktan kabuk bağladı gövdem. Dokunmasın parmakların, acıtırım. İnanamadı, sonsuzluğa bakarcasına baktı bana, bu sefer her zerreme baktı. Heyecanımı gördü, bense git dedim, git çocuk, meyvelerimin sütü zehirli! Gözleriydi zehirli olan aslında ve korkutmaya çalışmam da korkumdandı.O bakmaya devam ederken fırtınanın yaklaştığını hissedebiliyordum. Geçmişten gelen ruhumu ellerine bıraktım çaresizce. Nuh gemisini çoktan karaya vurdurmuştu. Binecek tek dalımız kalmayacaktı bu fırtınada. Sel götürecekti alemi. Birden büyüdü o acemi ruh karşımda, benim gibi kök saldı. Belki sel geldi ama yan yana çürüdük suların altında.


YASEMİN DERYA
YAZARA E-POSTA GÖNDER

 

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >

Favorilerinize ekleyinAnasayfaya dönPaylaşın
cosmoturk önerisi
GÜNLÜK FALINIZ
HAVA DURUMU
Anket
Aşk mı, Para mı?
Aşk
Para
>