Bu hayatta en çok darbeyi tanıdıklarımdan almışken, tanımadığım insanlardan korkmuyor olmama şaşırmıyorum aslında… İnsanı en çok sevdikleri üzer, dedikleri şey ne kadar doğru olsa da ve bunu yaşayarak sabitlemiş olsam da; hala yediremediğim de bir gerçek en sevdiklerim tarafından üzülmüş olmayı… Neden üzsünler ki beni, onlar benim en sevdiklerim… En büyük fedakarlıklarımın isimleri onlar, belki de en güzel hikayelerimin baş kahramanları..
Güzel anılarımın içlerindeki yol arkadaşlarım, ölümsüzleştirdiğim fotoğraf karelerindeki gülen suratlarım… Neden ağlatsınlar ki beni onlar, onlar benim en coşkulu kahkahalarım…
En sevdiklerim neden beni alkol şişelerine vursunlar ki, onlar benim en güzel kahve kokularım… Deniz kenarlarında içilmiş demli çaylarım ve keyif sigaralarım…
Onlar benim en sevdiklerim, neden yemeden içmeden kessinler ki beni, onlar benim en lezzetli yemeklerim, gece yarsı yenmiş ıslak hamburgerlerim, en güzel kahvaltılarım, onlar benim birlikte hazırlanmış en güzel akşam yemeklerim…
Onlar benim hayallerim… Neden kabusları olsunlar ki gecelerimin.. Huzurlarım onlar benim, huzurla daldığım uykularım, en güzel rüyalarım;
Onlar neden beni uykusuz gecelere mahkum etsinler ki, onlar benim en güzel uyanılmış sabahlarım…
Onlar benim en masum hayallerim, neden çocukluk hayallerimi düşündüremez hale getirsinler ki beni, en nadide hazinelerim onlar benim, neden ellerime çamurlar sürsünler ki,
Gülücüklerim onlar benim, ağlatmaz onlar beni,
Sevinçlerim onlar benim, hayallerim, düşlerim,
Umutlarım onlar benim, gururlarım; neden isimlerini anmak istemeyeyim ki, en güvendiklerim onlar benim neden yüzlerini görmek istemeyeyim ki…
En yakın dostlarım onlar benim, en büyük sırdaşlarım, neden suskunluklara hapsetsinler ki beni,
Cüzdanımdaki paranın ortağı onlar, yemeğimi paylaştıklarım, evimi açtıklarım…
Babamdan sonraki ilk aşkım o benim, neden aşka lanet ettirsin ki beni; neden bırakıp gitsin ki en sevdiğim o benim, ellerine ellerimi karıştırdığım o benim, kokusuna kokumu karıştırdığım, alnımdaki buse o benim, neden beni bizsiz bıraksın ki… Neden sevgisizliklere emanet etsin ki beni, en sevdiğim o benim…
En sevdiklerim mi bana bunları yapan yani; yüreğimi bu kadar nasırlaştıran,
Demek en sevdiklerim hayallerimi parçalayan,
En sevdiklerim yüreğimi kanatan…
İyi o zaman…
Ben de vazgeçtim sevdadan…!
PINAR ÜSTÜNDAĞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
