“Kulağıma çalınan en sessiz, en dokunaklı melodilerle karanlık yollar ve cama çarpan kar taneleri…” Nilhan Fidan`ın yeni yazısı...
Baharın geldiğini unutturacak kadar soğuk bir hava vardı dışarıda. Kar atıştırıyordu sabahtan beri. Avusturya’da bir dağ evinde, şömine başı sohbetindeydim saatlerdir. Papatya çayıyla başladığım ikindi çayı keyfine Café Cognac ile devam ediyordum. Ne çok şey anlatmıştım. Birine anlatmaya ihtiyacım olduğu için en çok. Uzun süredir içsellerimi kimseyle paylaşmadığım için.
İnsanın anlatası geliyor işte, konuşuruz dediklerini bir çırpıda anlatmak istiyor bazen. Doymuyor onunla paylaşılana. Saatler ne çabuk geçiyor da bir iki saat sonunda ayrılacaklarını bilmek adama fena koyuyor. Öyle kısa öyle ufak bir zaman aralığına sıkışıp kalmışız ki biz. Yetişmemiz gereken o kadar çok şey var ki her defasında. Ne kendimize ne ailemize ne dostlarımıza yetmiyoruz. Arada derede kısacık buluşmalarla bir yüz görümlüğüne ödüyoruz koşuşturmamızın bedelini.
Sohbeti bitirip şehre dönme vakti geldiğinde boynumu eğdim. Geri dönmek istemediğim bir ton gerçek beni beklemedeydi. Boğazlı pelerinime sımsıkı sarınıp pofuduk çizmelerimi giydim. Başıma beremi geçirip bir daha dönüp baktım son iki ayımı geçirdiğim odaya.
Yolda beni neşelendirmek için uğraştı durdu. Karanlık yollar, otoban kenarında sokak lambaları ve cama çarpan kar taneleri. Çok güzeldi. Yeni aldığı CD’yi çalarken emindi benim de en az onun kadar beğeneceğimden. Son zamanlarda en çok sevdiği şarkıcı, dinledikçe adamın aklını başından alan, bir yerlere götüren şarkılarla bizi mest etmişti. En sessiz en dokunaklı melodiler arabanın içinde dört dönüyordu.
Aklıma uzun zamandan beri haber alamadığım tüm eski dostlar geldi. Kim bilir nerede kimlerledir diye aklımdan geçirdim. Belki bir gün görüşürüz tekrar, dedim, içimden. İçimdeki ses tekrarladı son zamanlarda çok sevdiği bir sözü: “Umut acıyı sürekli kılar”. Ahh, umut, diye mırıldandı hemen ardından. Umut ettikçe acıya katlanmaya ve acıya alışmaya isyan etti içim. Acıyla yaşamaya resti çekti bu sefer. Restinden memnun, gülümsedi.
Ne güzel bir akşamdı. Başımı koltuğa yasladım, güzel şarkılar eşliğinde, kendimden, buralardan uzaklaştım. Az sonra uykuya dalmıştım. Uzun zamandır beklediğim o huzurlu karabasansız uykuya…
DİĞER ADRESLER 
