Kırgın olduğunda bu kardelen, sessizce kendi sığınağına çekilir. Buz gibi gözükür uzaktan, dokunsan dondurur gibi gelir; ama uzansan hafifçe, erir gider aslında… (Nilhan Fidan)
Kırgın, dedim. Kardelenin sesini duymaz oldun sen. Belli belirsiz seslenişini, hepten sana içlenişini, kızdım diyip geçiştirmesini, yorgunum diyip kaçmasını fark etmez oldun. Bilmez misin, çocuk gibi üzülür, çocuk gibi sevinir bu kardelen. Kendi kendine gülücükler atıp keyiflenir, biraz hor gör, uzak dur, ses etme, cevap verme; darılır, gücenir.
Bekler hep, saatleri mi, ayları mı, karları mı, bilinmez; ama bekler o. Seni bekler. Gelmeni bekler. Beklerken bir şeycik de yapamaz. Öylece durur, bekler.
Akreple yelkovan itiş kakış, kendi işlerine bakarken, bir anda kafası atar, inadı tutar, küser.
Mümkün değil elbet; ama her şeyden çok her şeyden fazla onun üstüne titrediğin zamanları özler.
Günaydın gülüm, dediğinde sevinir; nasılsın diye sorup yanıt alamayınca üzülür.
Gecikiyorum demediğine, yoğundum diyip geçiştirmene, bazı soruları es geçmene takılır kalır. Sen anlama diye başka sebepler söyler, fısır fısır konuşur, belki de hepten susar. Anlayıp da üzülmeni, anlayıp da kendine kızmanı istemez.
Sen bir defa da ara, uzun uzun konuşun ister. Yazıya dökülen harflerle değil sarılarak kalın ister. Sen ona iyi ki varsın, dediğinde, o içinden keşke var olabilsem diye geçirir; ama sadece gülümser. Sen kendi içinde git gel’lerle bir öyle bir böyle yazıp sonra geri adım atıp, seni özledim, ondan bu saçma davranışlarım beni affet, dersin. O da, yazdıklarına bakıp neden af dilediğini sorgular, anlar ki seni o, söyleyemese de anlar.
Ama olur ya, üst üste geldiğinde bazı şeyler, görüşmediğinizde bir süre, uzaklık ona da tak ettiğinde, tüm seslere sus verip, tüm gözlere perde çeker. Sen karları delmedi, gül yüzünü göstermedi diye darılırsın belki ama o aslında kendi kendiyle harptedir. Cephelerini kendi açmış, silahları kendi çekmiş, geri adım atmaya cesaret edememiştir.
Kırgın olduğunda bu kardelen, sessizce kendi sığınağına çekilir. Buz gibi gözükür uzaktan, dokunsan dondurur gibi gelir; ama o sadece yüzyıllardır sarıldığı kalkanıdır.
Uzansan hafifçe, parmaklarının ucunu bile değdirsen erir gider aslında, içi sıcacık bir güneştir.
DİĞER ADRESLER 
