Söyleyecek Ne Varsa

Söyleyecek ne varsa, suya söyledim gitti..nice cümleler yitirtildi ardından çığlıklarla duyman için beynine hükmedildi ama sonucu neyse bitti,sen gittin…ya duydun ya hissetin ya da bilerek neler denileceğini arkana bakamdın ,ama gittin..

Öğrenemedim neyi nasıl yapacağımı, aşk denen şeye yaranacağımı ve sana nasıl aşk görüneceğimi….aşk dedim diyerek kendimden geçtim ama yinekendime yenildim …ben seni sevdim..sevdirdim, kendimi senin yerine sana…öyle hayal ettim o hayale kapıldım ve yenildim…ben seni sevdim…hiç yok yere geldin, gittin ama ben seni yine sevmeyi sevebildim, elimden geleni buydu bunu becerebildim….

Gözler seni görmekte, sesler seni duymakta dünya öyle hissetmekteydi…..gözler seni aramakta sensiz karanlıkta hapsolmakta, seninle parlayarak güneşe varmaktaydım…ben seni sevdim..

Anlamadın belki,ama ben seni ezberledim.

Ben seni sevdim….uykum kaçsa bile ben seni sevdim…bekledim..sorular beynimle boğuşurken,ben seni sayıkladım sana sustum..sana susadım ve sensiz soldum…sen gittin..ben senii sevdim ve sen arkana bakmadım ben seni severken sen gittin…

Göremeden geçirdim nice sabahlar, ben seninle sensizlik çektim hapsettim seni içimi ısıttım sabahın karanlık sokaklarında…senle suyumu içtim…seni düşünürken yemekten kesildim..sen nefes alırken sesini duymak için ben nefesimi kestim, soluksuz kaldım.Sen yoksan benim ne yolum ne tadım ne sesim ne ben ne sen vardın çünkü ben seni içime hapsettim….

Çünkü ben dünyayı sildim, senin için kendimden vazgeçtim…çükü ben seni sevdim, çünkü ben seni herkese ezberlettim….ezber bozdurdum, hayatı durdurdum, çünkü sen beni bana gösterdin, kendimi fark ettirdin, mayın tarlalarında bana yolumu gösterip elimi tuttun, sıcacıktın, elimden içime işledin, karanlıkta korkuyordum… ışığımdın…. sancılarım vardı, ilacım oldun….ben seni sevdim…..nedeni yok nedeni sen …ben seni sevdim.

Soluksuz kaldığımda yine senin nefesini düşledim..

Nefes olup içinde olmayı düşledim..