Noktasını Ben Koydum

Kendimi senin kadar sevmemişim bunu anladım yalnız kaldığımda…Kalbimde olan sözcüklerin çoğunu dilime dökmekten mi bu kadar yanılmışım, nerdeydi yanlış şuan hala bunu aramaktayım…Seviyorum seni ve hala bunu kendime yediremiyorum, çabalıyorum zamanla yarışacağım ve yenicem desem de yenik düşüyorum. Sözler hala aynı çıkmazlarda ve hepsi hala sen gibi..

Geçmiş zamanın buğusu içimi acıtıyor, sen olduğunda da seni özlerdim bunu en iyi bir sen bilirsin. Gözlerimizin birbirine buluştuğu anın çarpıntısını dünyanın hiçbir şeyine değişmediğim gibi, senin beni hayatının neresine koyacağını bilemediğinden değiştiremedik, bittirmiş olsak da hala bizi..Kıyamazdık birbirimize, elimizden kayıp giden her dakikanın geçmişliğine..Zamanı yetmezdi hayatın, sen ve ben sığamazdık bir her güne..

Geçmiş zamana yenik düşüyor bu aralar ulaşmak istediğim tüm zamanlar..Satır aralarında olanları görmezden gelmek mi buna sebep? Ben bir şey anlamadım bu sevgiden desem de…Tadı damağımda kaldı her geçen küçük günün ve ritmimize yetişemeyen ayların..Yorulduk beklide, bu dünyada sadece gerçek olmaktan çok yorulduk..Yoruldu gözler bizim üzerimizde dolanmaktan, ve yıpratıldı sevgimiz farkında değildik içinde olduğumuzdan şimdi bunu da anladık, anlamlandırdık…Geç oldu ama farkına vardık..

Şimdi her gün, her söz sana gebe ve senin için doğuyor var olduğum her yerde…Şimdi sen olduğunda benden duyamadığın her söz kalemime akıyor gecelerden gündüzlere, içimi acıtan ne varsa gündüzüm ve gecemle buluşuyor paylaşıyor ve anlatıyorum..Kimse yok istemiyorum, hayalim,geçenim ve bugünümle paylaşıyorum ve kimseyi katmıyorum aramıza senli benli zamanlarım hala..

İçime çekemediğim bir sen varsın birde bıraktırdığın sigara, çok zararlıydı derdin bıraktım sözüm söz hala içmiyorum..

Söylediğim şarkılar var senli benli ve zamanla bizli olup sonra tekli, yoluna devam edecek..Bitti dedik ve bitti biliyorum-uz ikimiz de…Ne kadar yalnızmışız ben sensiz sende bensiz, son mektubunu aldım..Bir daha bana yazmamanı da söyledim, canını acıtan ne varsa kağıtlara yaz ama bana gönderme, benim yaptığım en iyi yol..Yaz ve sifona bassss…Elimle gönderdiğim ama yolunu benim bile bilmediğim derin sulara gittiğini düşünüce o yanan her sayfanın ardından, içime serinlik düşüyor..Bazen de ürperiyor hayallerim, üşüyorum sen yokken baya ben..

Baş ucumda çevremde hala sen varsın, bu yanımda kimsenin yatmadığının işaretidir..Cd de hep bizim şarkımız tekrarda, kitap okumaya ara verdiğim günlerinin acısını her gittiğim kitapçının dadandığım raflarından çıkarıyorum..

Kelimelerle bu günlerde iyi baya aram..Hep çok severdim konuşmayı şimdiyse okumayı, yazmayı ve son zamanlarda uyumayı…Seni içimde parçalara bölmüş durumdayım, hatta içimde otopsini bile yapmış olabilirim? Neden öldü, ölüm nedeni neydi…Sorgulandım, araştırdım ve miş’li geçmiş zaman koyldu bitişine..

Noktasını da ben koydum bu doyanın, virgüllerle boğuşamazdım çok yorgundum..

Şimdi sınavlara hazırlanan bir çocuk gibi yeni hayata hazırlanıyorum..Kitap okuyarak, kağıt kalem ve zamanlı uyuyarak..

İçimden en son parçanı bırakmış olduğum gecenin ardından,yeni doğmuş bebek gibi uyanacağım bir sabah….

Nasıl yok ediyorum seni bilmiyorsun..

İçimde sen parça parçasın ve her günümde biraz daha sularla bütünleşiyorsun,gözlerimi kapatıp her sifonu çektiğimde..