Doğru Zaman

- Oh be içimden geldiği gibi davrandım sonunda.

Dedikten sonra geriye dönüp baktığında birşeyler görmeye çabalarsın ya. Hani elle tutulur, gözle görülür bişeyler... Bulamazsın da olduğun yerde kala kalırsın ya. Nereye gideceğini bilemezsin. Rüzgarda savrulmak da var. Durup birine yaslanmak da...

Ve hayatında ilk defa ne kadar gücün olduğunu kestirirsin gözüne. Kabul edersin " o kadar güçlü değilim" diye. İşte o zaman çıkar karşına.

Anlamadığım bi sarmal içinde buldum. Kıvrılıyor, bükülüyor. İtiyorum. Anlamadığım bi yere çekiliyorum sanki. Kuytu, köşe ararken yine ortada kalıyorum.

Nefes nefese kalıyorum. Sarsın, sarmalasın diye bekliyorum artık. Çığlıklar boşa, haykırışlar boşa...

Tam yıkıldığımı sandığım anda bi anda biri bi el uzatıyor ya. Çırpınışlarıma karşılık veriyor ya. Beni inandırıp yeniden başlatıyor ya bunun nasıl bir duygu olduğunu hiç bilmemişim ben. Hiç güvenmemişim. Hiç görmemişim.

Yaşadığım şeylerin her birine farklı isim koymak gerekliymiş de ben bilememişim. "sevdim" diyerek geçmişim. Kime? Neye? Niye? Sorular soramamışım zamanında.

- Hepsi bu mu?

Diyerek daha fazlasını isteyememişim.

- Azla da yetinebilirim.

Fikri gelip çöreklenmiş başıma. Girmiş bi kurt gibi, minik minik kemirmiş. Yeter sanmışım. Yetmez, yettirememişim.

Ben değilmişim zaman mevhumuna sığınan. Ben değilmişim "şimdi değilmiş demek ki" diyen. Bekleyen benmişim de bi bekleten varmış meğer. Bi anda nerden geldiği belli olmayan bi dev varmış. Tutmuş elimi. Yüzüme bakmış, Korkmuş tepkimden.

- Çekip elini, dönüp giderse?

Diye sormuş. Deliyim ya, yaparım sanmış.

Farketmemişim de yorulmuşum ben. Yorgunmuşum. Hırpalanmışım bunca zaman. Olmayan insanları "var" kabullenmişim. Her güne bi çentik atmışım. Geçen günlerin "kayıp" olduğunu görmek istememişim.

Hayatımda ilk defa dinlenmek için bir limanım var belki de. Hayatımda ilk defa birinin elinden tutup "İstiklal Caddesi"nde yürüdüm ben. Nasıl bi duygu bu? Tarifi yok.

Tam da

- Kimseye güvenemem artık.

Derken başka bişeyin içinde buldum kendimi. Başımı omzuna dayadığımda huzurumu kaçırmayacak bi nefesi var.Yüzüme vurduğunda uykumu da kaçırmaz belki. Üşüdüğümde elimi hep öyle tutarsa bu liman daimi bile olabilir, belki.