Hayata Tutunuyorsam Sebebi Onlar

[mp3]http://www.cosmomutfak.com/sozun_bittigi_yer.mp3[/mp3]

HAYATA TUTUNUYORSAM SEBEBİ ONLAR

Hep vardılar, kendimi bildim bileli… bir kez bile yokluklarını hissetmedim. Hiçbir mesafe, “gelin” dediğimde ya da gitmek istediğimde deniz aşırı değildi…

Hepimizin hayatının kahramanları onlar. Durup uzaktan hayatımızı kaygıyla izlerler, biz gülersek mutlu olurlar, sesimiz biraz mahzunlaşınca çırpına çırpına bir hal olurlar…

Herkesin hayatının kahramanları onlar, benimde öyle…

Benim hayatımın kahramanları, ilklerimin miladı, ilk sözcüğümün, ilk ağlayışımın, ilk gülümseyişimin, ilk adım atışımım, ilk hasta oluşumun, ilk kalemimin, ilk silgimin, ilk çantamın, ilk acı çekişimin, ilk yakalanışımın, ilk isyanımın, ilk duruluşumun, her şeyimin ilkinin tek şahitleri. Annem ve babam…

Sadece, ellerine sığdığım günden, artık kucaklarına sığmayışıma kadar geçen her zamanda, dağ gibi arkamda. Yorulduğumda, incindiğimde, yalnızlığımda, en kalabalıklarımda, en zor günlerimde hiç düşünmeden, hiç tereddüt duymadan sığındığım tek yer, annem ve babam…

Şu hayatta en çok sevilmeyi hak eden, en çok ilgiyi hak eden, özenle korunması gereken varlıklar.

Ama kuşsun ya, uçmuşsun ya artık bir kere kafesinden ve üstelik biliyorsun ya hep varlar, düşmüşsün ya hayatın telaşına, hayatın akışına kapılmışsın ya, onlar seni titreye titreye severken, sen hep kanatlarını en sert rüzgarlara açmışsın ya… kanadından bir tüy kopup da yere düşene kadar, canının acısını en çok hissederler ya, bilirsin. Onlar da bilirler…

Bir annedir o, hayatının anlamı arkadaşları, abisi ablası kardeşi değil, ne tuhaf… o annenin hayatının anlamı benim. Benim derdime çare bulmak için imkanları zorlar, hiç bilmediği bir dünyada olan yavrusunu anlamaya çabalar. Varlığı, sesi, hayatta olduğunu bilmek en büyük güvendir. Bilirim her ne olursa olsun, annemin o sıcacık güvenli kucağı bana hep açıktır. En büyük savaşlardan çıksam bile, darmadağın olsam bile, gittiğimde kollarını açar bana ve hiçbir şeye gerek yoktur, kendisi başlı başına bir ilaçtır. O benim annemdir, var olma sebebimdir…

Bir de babadır, hayatımın en büyük aşkıdır. Onun gözleri kadar hiçbir göz bu kadar sevgi dolu bakamaz bana. Dünyadaki hiç kimse ama hiç kimse bana zarar veremez, çünkü babadır o, benim babam, dünyayı yakar bilirim. Elim kesilse gözünden acı akar. Bana sarıldığında dünyanın en güzel çiçeğiymişim gibi koklar. Gidişime hiç dayanamaz, hiç ağlamaz ama gözlerinin altı bir kırmızı gül gibi olur… çok sever, incitmeden, hep anlamaya çalışarak… onun dizlerine başımı koyduğumda, dünyanın bütün kötülükleri silinir. O saçlarımı okşadığında çalkanıp duran aklım huzur bulur. O benim babamdır, var olma sebebimdir…

Çok az şeyden korktum ama en büyük korkum; bir gün bir çocuğum olursa, onlar gibi, kendi annem babam gibi olamamak. Çünkü fedakârlık çok zordur, sahip olabileceğin her şeyden vazgeçip, bir ömrü başka bir varlığa adamak insanüstü bir fedakârlıktır. Bu her anne- babanın harcı da değildir.

Bu dünyaya yeniden gelsem, yine sizin çocuğunuz olarak doğmak isterdim. Daha kim bilir bilmediğim ne fedakârlıklarınız oldu, belki de hiç bilemeyeceğim. Ama bildiğim belki de en önemli şey benim için, sorgusuz, sualsiz, karşılıksız sevginiz…

Dünyadaki hiçbir sevgi sizin sevginiz kadar gerçek değil, bunu biliyorum.

Kanatlarım bazen çok yorulsa da, hayata tutunuyorsam sebebi sizsiniz…

Itır…
itir.sema@gmail.com