Bu sözü duyduğum ilk yerdi belki de, Babam ve Oğlum’dan bir sahne,vurucu ve gözlerin dolu dolu olduğu bir sahne hem de. Zihnime kazınmış işte. Gerçekten öyle midir, yoksa öyle olması için mi uğraşılır ya da her ikisi de olası mıdır?

Hayaller kurarız her gün,her an,bizi mutlu edeceğine inandığımız,bir adım ötesinde bizi her şeyin çok farklı ve güzel bir yere taşıyacağına emin olduğumuz.Bazen korkusuzca peşinden gider,adımlar atarız.Bazen de durup olumsuz işaretler toplamaya başlarız, ‘bak işte haklıymışım,iyi ki denememişim’ diyebilmek için.Kendimizden bile onay görmeye alışmışız olumlu ya da olumsuz.Onay görmeye bu kadar muhtaçken dışımızdaki insanların onaylarını almadan olur mu hiç?Asıl sorun bundan sonra başlıyor galiba.Bizi gerileten,’yapamazsın boşver’ci zihniyetleri itinayla toplarız bazen etrafımızda.Korkularımızı bırakıp adım atmak yerine dış seslere inanmak ve onun iş birlikçisi egomuza teslim olmak kolay gelir bazen.Bazen de inanırız kendimize,sınırları zorlamak ille de denemek isteriz egomuzla da başa çıkmayı başarmışızdır,bir şekilde susturmuşuzdur içimizdeki o haylaz çocuğu ya da duymazdan gelmişizdir kimbilir.Tam da bu noktada dışımızdaki hayat karşı çıkar yapacaklarımıza. Başarımızdan korktukları için mi yoksa gerçekten başaramayacağımıza inandıkları için mi bilinmez,bir şekilde etkilemeye çalışırlar özgür olmak isteyen zihnimizi.Hepimiz duymuşuzdur illaki ‘boşuna çabalama yapamazsın’ ya da ‘bu yaştan sonra olur mu?’ diyen dış sesleri.Neye göre,kime göre yapamam ya da ne varmış yaşımda dediğimiz olmadı mı hiç? Ya da ‘evet haklılar galiba’ dediğimiz zamanlar.Sonuç ne olursa olsun iç sesimizi dinlemeyi öğrenmeliyiz.İçimizdeki gerçek sesi,hayal kurmamıza neden olan,neyeihtiyacımız olduğunu en iyi bilen o iç sesi.Bizi biz yapan sesi yani.Başka hiçbir sesi duymayıp sadece onu dinlemeli,yalnızca ona inanmalıyız.Başarsak da başarmasak da denemekten korkmamalıyız,keşkeler biriktirmemeyi öğrenmeliyiz.Bir de şu onay görmeyi beklemeyi bırakmalıyız galiba,yaptıklarımız ne kadar kalıcı olursa ve ne kadar başarılı olursak olalım ille de güzel sözler duymak isteyen o hassas tarafımızla da derhal konuşmalı.Bize ‘yapamazsın,boşver’ diyenlerden duyacağımız bir takdir sözü,onay ne kadar ruhumuzu okşar? ‘Bak yaptım işte’ diyen hırslı egomuz ne kadar haklı çıkar muamma.

Tek gerçek olan bizi hayal kurmaya ve o zor ilk adımı atmaya iten iç sesimiz,benliğimiz.

Tek gerçek,insanın büyüdükçe,hayallerinin büyüyeceği gerçeği. Bizzat benliğimiz, kendimiz.

GAMZE ERKUL
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >