Ne kadar zamandır yürüdüklerinin farkında değillerdi. El ele yürüyorlardı. Hiç konuşmuyorlardı ama düşünceleri kendileriyle doluydu. Üşümüyorlardı. Yürekleri o kadar sıcaktı ki... Yüzleri içlerinden taşan bir aşkla parlıyordu. Yürümüyor sanki bulutlar ve yıldızlar arasında bir yolda süzülüyorlardı. Etraflarına yaydıkları aşk enerjisi o denli yoğundu ki, onları gören herhangi biri bu güzelim çifti rahatsız etmemek için yollarından çekilirdi. Neyseki yol bomboştu ve onlar mutluluk ve aşkla yola devam ediyorlardı.
Yürüdükleri patikanın yanında hafif bir eğimden sonra başlayan düzlüğü görünce durdular. Kadın adama muzipçe baktı. Sonra elinden çekti ve kendisiyle birlikte karların arasına yuvarlanmasını sağladı. Karların arasında birlikte yuvarlanmaya başladılar. Saçları, yüzleri ve elbiseleri kardan bembeyaz oldu. Bu kez üşümeye de başlamışlardı. Yine de çevrelerindeki ağaçların dallarında çınlayan ve ormanda yankılanan kahkahalar atıyorlardı.
Sonunda yuvarlanmayı bıraktılar. Dudaklarında kahkahalarından kalan izlerle birbirlerine baktılar. Yavaşça yanaştılar. Önce kelebeğin kanat çırpışı gibi yumuşak daha sonra gizlenen ve sonunda bedenlerinden taşan tutkularıyla dudakları birleşti. Kadın elini adamın omzuna sardı. Adamın eliyse kadının karla bembeyaz olmuş saçlarındaydı. Usulca ayrıldı dudakları birbirinden... Şaşkınlıkla baktı gözleri... Önce gülümsediler. Sonra dudakları yeniden birleşti karların arasında... Karların arasında birbirlerine olan aşklarını eyleme dökerken kar yağıyordu yumuşacık ve onlar hiç üşümüyorlardı.
Türkmen İşcan
Web: turkmeniscan.blogspot.com
TÜRKMEN İŞCAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
