Kaybedilenler

Dostluk gerçekten neydi ?

Günümüzde gerçek dost bulmak bu kadar zormuydu ?

Yoksa hiç ummadığın zamanda ummadığın bir kişinin elini sıcacık uzatmasımıydı dostluk!

Kavramlarını yitirdiğimiz ne çok şey var hayatta.Söz hakkı bize geldiğinde tüm sahip olduğumuz değerleri en hakkını vererek yaptığımızı savunup göğsümüzü gere gere dolaşıyoruz ya , aslında ne çok şeyi yok sayıyoruz.Bizi insan yapan en temel hasletleri kimler aldı da elimizden biz farkına varamadık .Neyin gölgesi düştü üstümüze de güneşe bu kadar uzak kaldık.

Uzun zamandır heryer yağmurlu…

Bulutlar ve kalkmamacasına inat eden sis tüm görüş alanımızı kapamış durumda.Yüreklerimiz yeni doğacak güne kilitli.Zamansa acımasızca akıp gidiyor.Bizler de bir şeylerin peşine takılmış ve hedefe kitlenmiş son sürat alabildiğine koşuyoruz.İşlerimiz olmuş sadece hayatımız, para kazanmak, faturaları ödemek,yeni şeylere sahip olmak için insanlığımızı yitirmişiz fark etmeden.Yanımızdakilerin gözünü çıkarmak için yarış eder olmuşuz.Beraber savaştığımız “DOST “ dediklerimizi yok sayıvermişiz hemen koltuk sevdasına.Dostlarımızın acılarını kendimize kahkaha malzemesi yapmışız.Oscara da talip olmuşuz sahte oyunculuklarla, şimdi buz gibi olan ellerimizle sırtlarını okşamışız daha önceden sımsıcak olan.

“Gerçek dost kötü günde yanında olur “ lafları çoktan hafızalardan silinmiş…

Her iyiliğin altında bir şey arar , kötülük yapmayı olağan saymışız.Sadece bir gülümse bekleyenlere onu bile çok görür olmuşuz artık.

Sahtelik içinde kurgulanan hayatlarda sahte sahnenin başarılı oyuncuları olmuş herkes.Gözlere ve yüreklere inen perdenin her açılıp kapanışında seyircilerin alkışları hazır çınlatırken kulaklarımızı biletlerse bedava satılıvermiş sokaklarda …

Dostluklar can acıtır olmuş artık.Gerçek Dost kalmamış gerçekten .Ne zaman kaybetmişiz onları , hangi akıntı alıp götürmüş başka sahillere.Biz ne yapıyorduk da kaçırıvermişiz elimizden.Suçlu bizmiydik yoksa acımacız hayatmıydı acaba ?

Ellerimi gökyüzüne uzattım bu sabah.Güneş vardı, hava güzel olacak umudu sardı yüreğimi ama hava soğuktu, ellerim buz gibi oldu … uzun zamandır kaybedilen dostlukların acısı ile buz gibi olan yüreğim gibi …

13/04/2007
Sevinç Çakmaz
sevinc@cosmoturk.com