Nadasa bırakmışdım kendimi her şey daha güzel olsun diye… (Sevinç Çakmaz)
Nadasa bırakmışdım kendimi her şey daha güzel olsun diye…
Ruhumu,bedenimi hatta hayatımı.
Dinlenmek, dinlerdirmektir ya toprağı nadas, daha iyi mahsul versin diye.
Yağmurlar yağar, fırtınalar kopar, don tutar kardan sonra toprak…bazen çoraklaşır, ellenmez böyle durumda kenara çekilip beklemek gerekir, gelen baharla, açan çiçekle, cemre de düşünce harmanlamak için…sevgiyle !
Kimi sevdadan, kimi ana baba yitikliğinden, kimi dostdan bırakır ruhunu nadasa…
Bir ya da birkaç yıl üst üste ürün alınan tarlanın, ertesi yıl boş bırakılması ve sürülmesidir ya nadasa bırakma, böylelikle sürülen toprak havalandırılmış olur Yabanî otların tohumlarının yeşermesi önlenir. Yeşilken topraktan ayrılan ve çürüyen bitkiler, toprak için yeşil gübre olur. Sürülen toprağa yağmur suları daha çabuk karışır.
Ah be aşk… hayata bağlayan aşk…önce TEK olana duyulan aşk,inançla sarılıp sarmalanır kimse ayıramaz.
Ne demiş şair ;
Korku birinci keman, bas bariton bir çello, Ay geçer, yıl erişir. Nadasa kalır acılar o esrik tarlada.
O şarhoş tarlada …
Tarla ayıldı, uyandı, güneşe döndü yüzünü, önce çiçek açtı sonra yeni, verimli toprağından, ruhundan mahsul vermek için.
DİĞER ADRESLER 
