Sık sık yüreğimdeki eve, yani tamamen bana ait olan yaşam alanıma istediği zaman gidip gelen, misafir abilerim var benim.! Bunlardan bir tanesini çok seviyorum, davete bile gerek yok, onun başımın üstünde yeri var çünkü. Hatta hep kalsın, gönül köşkümün başkösesi ona rezerveli hep, o Huzur Abi !!!
Çok ağırbaşlıdır, herzaman gelmez ama, geldimi de kucak dolusu çiçeklerle gelir, bahar kokar heryer. Hemen ilişirim omuzuna, hasret gideririz, sitem ederim arayı açtığında, tebessüm eder tüm ağırlığıyla, "tam gelecektim ama çok misafir vardı sende, bilirsin tek gelmeyi severim "der hemen. Onunla sohbet hep birbaşkadır, ömür böyü sürsün isterim ama….
Diğer abiye gelince; onu hiç sevmem, evet itiraf ediyorum, hatta onun yüzüne de söylüyorum. Zaten onda sıkılma utanmada yoktur ki, hep çat kapı gelir, kapıyı zorlar çoğu zaman, o Sıkıntı Abi. En kızdığım tarafı o kıs kıs gülüşüdür, ben geldim diye dalar hemen. Kim var, kim yok müsaitmiyiz, nerdeyiz hiç umrunda olmaz. Eğer yalnız başıma değilsem, hele de ofiste işlerle uğraşıyorsam İç sesim devreye girer hemen, "Ne o niye geldin, çekil hadi, bu kadar yoğunlukta bir de senlemi uğraşıcam" diye söylenir dururum. Dedim ya, hep habersiz gelir, en olmadık zaman da o yüzden bu kadar öfkelenirim yoksa ben çok misafirperverimdir.
Bu iki abi; birbirinden çok farklı mizaçlara sahip olsalarda aslında birbirine benzer tarafları da vardır. Gelmeleri ile gitmeleri hep beklenmedik olduğundan sürpriz sever bi havaları vardır. Bu da onları ister istemez zor kılar. bi de ısrara gelemezler hiç, hep canlarının istediğini yaparlar zamanlamalara onlar karar verir. Huzur abiye kal dersin kalmaz, sıkıntı abiye küsersin bi daha gelme dersin o istediğinde geliverir hiç laf dinlemez.
Eee atsan atılmaz, satsan satılmaz abi dedik ya bi kere, saygımız var…
Yüreğinizdeki eve herdaim huzur abinin gelip çöreklenmesi ve hiç gitmemesi dileğiyle …
Sevinç Çakmaz
06/08/2004
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
