AY tepede idi, gözyaşları ise SEL …
AYSEL … gitti, çok güzel bir yere, gerçek sevgiliye ulaştı.
Can dostum Cenk’in anası, Cengiz babanın yari.
Herkesin bir Ayseli vardır ismi aynı olmasa da, bizim ki neşe dolu ,hep gülen, iyilik yapan ve iyi olmayı öğreten, çok iyi anne.. çok iyi eş … bu satırların uzayıp gideceği bir çok haslet dolu bir kadın.
Yıl 27 Mart 2004 … Dünya Tiyatrolar günü, böylesi önemli bir günde tanıştım Aysel’imle.Cenk ile ödül almaya gitmiştik temsil ettiğimiz marka adına.Görünce çığlık atmak istedim. Oğlunu doğurmamış kendinden kopyalamış sanki.O an çok sevdim, yüreklerimiz birleşti ve sevindi tanış olmakdan.
Yıllar içinde görüştük, hiç kopmadık ne oğlu ile ne onunla. Hep selam yolladık birbirimize. En son anneler gününde öptü oğlu benim için. En son Cenk ve Tuğçe’min düğününde gördüm ve bir daha görmemeyi seçtim, Belki çok bencilce ama hep ilk gördüğümdeki Aysel olarak hayal etmek için yaptım, telefonla aldım haberlerini.
Yıl 26 Haziran 2012 !
Ulus’tayız.İstanbul’un klasik sıcağına inat rüzgarlar içindeyiz efil efil.
Aysel’i uğurluyoruz.
Gözyaşlarım önce gülümsemeye bırakıyor kendini ve ben utanmadan içimden şarkı söylüyorum.
“Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkında” yok yok “ ben bir ceviz ağacıyım Ulus’da Aysel’in başucunda “ diye duruma çeviriyorum sözleri Cem Karaca’yı da anarak.
Pek mutluyum, içim çok rahat, artık fani bedeni acı çekmiyor, en büyük sevgiliye kavuştu, esen bir tepede, bir de başucunda ceviz ağacı…Çok şükür …
Aysel’in ceviz ağacı bile var, bir de oğlu limon ağacını kucağına ekince heryer ışık.
Işıklar içinde ol, geride kalanlar da huzur.
Sevinç Çakmaz
06 Temmuz 2012
sevinc@cosmoturk.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
