OYSA BİZ…
Yağmurla kar arasında yolları kapatan bir tek sendin.
Rüzgârla martı arasında bulutlara takılan da ben.
Yolumuz uzundu, erken çıkmıştık o yüzden. Ama gitmekle bitmiyor yol, bunu bilemedik.
Aylardan Perşembe, günlerden Ağustos.
Ben bir papatya kopardım. Sen bir vişne ağacı aradın.
Sevmekti. Tatmaktı. Yaşamaktı dileğim.
Ufka bakarak hayaller kurduğum bir gece seni rüyama aldım. Yanımdaydın, ellerin sıcacıktı, biraz eğilip ellerine baktım, gözlerimi kaldırıp seninkilere daldım. Yaklaşınca usulca, bir öpücük oldum yanağında. Yumuşacık.
Güzeldi. Denize bakmak gibi, dalgalarla oynamak gibiydi.
Dalgalarsa benden akıllıydı.
Oyuklar yarattıkları kayalıklardan, ismimizi sildikleri kumsallardan, topladığım çakıl taşlarını geri çağırdıkları sahillerden akıllıydı onlar.
Ne oyunlar oynadılar, aklımızı çeldiler, zamanı nasıl hızlandırdılar anlamadım.
Ama ne yazık ki geçti zaman, akıp gitti, o anki her güzel şey, geçmişteki bir siyah beyaz fotoğrafa dönüştü.
Rüzgârla yağmur olmalıydık oysa biz. Bulutla martı. Alıp başımızı gitmeliydik. Adı ne olursa o.
Nilhan Fidan
nilhanfidan@cosmoturk.com
NİLHAN FİDAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
