“Diyorum ki duygusuz olsam biraz, ruhsuz ve sahte…” Nilhan Fidan`ın yeni yazısı...
Dokunulmaz
Bazen diyorum ki artık bunun sonu gelsin. Bir anda çıkagelmesin, orada burada bir iki detayda şeytan gizleniyor olmasın. Beni üzmek için fırsatını kovalamasın. Sinsi ve alaycı bakışlarıyla delip geçmesin, ezip gitmesin yüreğimi.
Ne olur diyorum, ne olur sanki duymasam, görmesem, bilmesem artık... Sessiz sedasız ve hatta kör de olmak gerekse, ben yine de kurallara uysam, gözümü yumsam, vazifeme baksam. Bana değmese hiçbir acı söz ya da yüzüme söylenmeyen ama ardımdan yankılanan yalanlar. Güvenmekle güvensizlik arasında gidip gelinmese bir ömür. Ya olsa ya da hiç olmasa. ‘Öyle mi böyle mi’lerle zaman geçmese. Dosdoğru olunsa.
Diyorum ki duygusuz olsam biraz, ruhsuz ve sahte. Ama öyle gösterişli, öyle cafcaflı olsam ki bunların hiçbir önemi kalmasa. Gülsem en mutsuz anımda bile, kalbim taş kesilse, gözpınarlarım kurusa. İçimi titreten her bir an ve her bir söz uçup gitse, umurumda olmasa. Hiç olmamış gibi devam edebilsem yola. Hiç görmemişim gibi umarsız, belli belirsiz bir iz bile kalmadan, derinlere işlemeden, yıkımlar yaratmadan geçip gitsem işte. Öyle başına buyruk, öyle hissiz olsam ki dünya dursa önümde.
Karın ağrılarımı alsa diyorum biraz. Anlam veremediğim dönekliklerde, gizlerde, yasaklarda, unutuşlarda, uyduruşlarda, gönül çelişlerde, mahvoluşlarda ben değil biraz da onlar yok olsa. Dünyanın merkezine inen o bitmeyen acıyı yansıtabilsem ve sonsuza kadar kurtulsam istiyorum. Üstümden akıp gitse bütün bu çamur hayatlar, bu enikonu düzenbaz insanlar, saçma sapan hesaplar, içten pazarlıklar… Bana yaklaşmasın ne olur. Düşman kaderini yenebilsin insan, iyilik iyilik bulsun, sonunda iyiler mutlaka kazanır olsun. İnsanlığın yüzkaraları, göstermelik iyilikler, falan filan dostluklar, hepsi gitsin başımdan. Dayanamıyorum.
Bazen diyorum ki bir yolu olsa da görünmez olsam ve hedef alınmaz; hatta hedef alınsa da kurşun işlemez olabilsem. Artık dokunulmazlığımı ilan ediyorum.
DİĞER ADRESLER 
