BENİM BENDEN UZAK GÖLLERİM
-baktığımda ellerine
serçeler kanatlanırdı
ve gülerdin elbet
hep saçılıyor düşlerim
bilyelerim gibi
kayboluyor
kim bilir hangi kuytuda
küsüyorum
benim benden uzak göllerim
siz geliyorsunuz yanıma
yine çocuk oluyorum
yaldızlar sürüyorum ellerime
usanmadan seyrediyorum
tutunca kandile
bir parlıyorlar, bir parlıyorlar…
göğü taşıyorum yere
ağaç dallarına kurulu
salıncaklarda sallanıyor gök
ve gece kıskanmasın diye
kulağıma fısıldıyor iyi geceler masalını
uyku indirirken panjurları
unutuyorum bilyeleri
düşlerim gibi
oysa sabah yatağımda
bulduğumda kendimi
dallar hepten kırık
ne bir serçe
ne kırlangıç
benim benden uzak göllerim
hala inanıyor musunuz
yalanlarıma?
Nilhan Fidan
nilhanfidan@cosmoturk.com
NİLHAN FİDAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
