Barış; deliksiz uykudur.
Barış; susadığında su içmektir kana kana.
Barış; sımsıkı kenetlenmiş ellerdir.
Barış; pencereden gökyüzünün dolmasıdır içeriye, perdelenmeden.
Barış; “kod” adıyla yitip gitmemektir.
Barış; sevgilinin gözlerine dalıp gitmektir.
Barış; ortak bayrağıdır tüm var oluşun.
Barış; vicdanın sesinin bastırmasıdır tüm sesleri.
Barış; kökten ayrılan dalların usulca dokunmasıdır birbirine.
Barış; “benden olmayan” değil, “insan olan” demektir.
Barış; başkası olanın hayatına duyulan sevgidir.
Barış; nefese nefes, gülüşe gülüş, aşka aşk katmaktır.
Barış; yaşam dolu bir sabaha uyanmaktır.
Ve
Barış; savaşa alışmamaktır!
Budur işte barış.
Ey Barış, hasret kaldık sana!
Yaşamın adil olmayan düzeninde anlamsızlıkların esiri olduk.
Korkusuzca ve huzurla nefes alamaz haldeyiz, boğulduk.
Kalk! Hadi kalk Barış! Kalk karanlığın tam orta yerinde.
Kalk da göster gücünü insanlığa.
Kalk ve dans et insanlığın yüreğinde.
Kalk da barıştır İsa ile Musa’yı, Davut ile Muhammed’i.
GÜLAY AKÇAKOCA
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
