Ah bir bilsen senden uzak olduğum her vaktin, saçmalıklar dolu olduğunu.
Nasıl geçmediğini o vaktin.
Nefes aldığım her anı yanında geçirmek istediğimi.
Sana olan duygularımın içimi yırtıp fırlamaya çalıştığını.
Anlasan beni, daha çok anlasan.
Söyleyemediklerimin, söylediklerimden daha fazla olduğunu bir bilsen.
Bütün kelimeler bir araya gelse bile, içimdekileri sana anlatamayacağını bir bilsen.

Bilsen diyorum işte.
Bir sen bilsen olduğum yeri, içimi, dışımı.
Evimin dağınık halini bir sen görsen,
Sessizliğimi, yoksulluğumu, senden yoksunluğumu bilsen.

Bilsen işte yüzünün her gülüşünde, içimde bir çocuğun gök kuşağının altından geçtiğini.
Gülsen güneş doğsa.
Sen olsan sebebi ve şahidi gülümsemelerimin.

Ne ben konuşsam, ne sen dinlesen.
Ama anlasan!

Gülüşüyle eylül ortasında mavi baharı getiren,
Burada bütün rüzgarlar senden yana esiyor artık,
Hem de ılık, ılık.
Hadi ver elini, gidelim
Gök kuşağı bizi bekler.

FERHAT HAKAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >