Gıcığım sanki bu aralar. Gördüğüm insanları aslında "yok olun gözümün önünden" diye geçirdiğim içimin yansımasıyla asılan yüzüm dikkatlerini çekiyor. " ah tatlım neyin var senin? neden canın sıkkın?" diye sorduklarında, "bi yürü git ya.İşte o zaman gülecek yüzüm" diyememenin verdiği ızdırabı imkanı yok anlatamam.
Hangi birinden başlayayım ki.? Gelmişim kaç yaşıma, ne bir mesleğim var, ne elini tutacak bir adam ne de eve geldiğimde beni ısırmak yerine, stresimi negatif enerjimi alacak bir kedim ya da köpeğim. Ben sana nereden başlayayım ne anlatayım şimdi yahu? Allah'tan reva mı bu ? Git desem ayıp olur,ima etsem yetinmez üstüme gelirsin. Sadece tanıdığımsın işte, dostum olsan zaten gözümden anlardın düşüncemi ki ben seni görünce gözümdeki düşünce yansımam gördüğünden çok farklı olurdu. Bi git Allahaşkına. Gözüm görmezse seni, Sözde temennin kadar mutlu ve huzurlu olacağım zaten. huzursuzluğum senin yüzünden, asık suratım da seninkiyle karşı karşıya olmaktan kaynaklanıyor. Sahte yanaşmaların yok mu,işte onlar beni zıvanadan çıkarıyor o saniye. Zaten aklım başımdan uzakta takılıyor bu aralar. Bir de sen gelme üstüme. Gıcığım işte,her şeye gıcığım bu aralar. Başkasında eksik olan tahtalar ben de gıcırtı yapıyor. bu seslerden uyuyamıyorum bazı geceler. Uyuyamayınca çenem düşüyor. Bakıyorum etrafta kendimden başka dinleyenim yok yazıyorum ben de. Beyazlığımın göz alıcılığından mıdır nedir,sevilecek ve sevdirilecek bir sevdicekte bulamıyorum uzun zamandır. Zaten yalnızlık değil tek başınalık sendromuyla doluyum yarı belime kadar. yorma beni. Ya da sen şimdi git,ben seni daha samimiyetsiz bir anıma denk getireceğim.