"Babam zor adamdır. Ama hayatta tanıdığım en dürüst zorlardan… İnatçılığım ve zorluğum konusunda Babama çekmişim, yapacak bir şey yok..." Cenk Babaeren’in yeni yazısı…
BABAM VE BEN...
Babam zor adamdır. Hayatta tanıdığım en dürüst zorlardan… İnatçılığım konusunda kesinlikle babama çekmişim.
Pazar günü bizimkilerle Emirgan Korusuna gidelim dedik. Lale Festivali varmış…
Kabataş’ta buluştuk. Baktım boğaz trafiği bir felaket, dedim “- Hadi finükülerle Taksim yapalım, oradan da Maslağa gideriz. Maslak'tan Emirgan daha yakın…”
Maslak otosanayide indik… Heheheh çok yakınmış :) İnat ettim herkesi 30 dakika kadar yürüttüm.
Aha!... Emirgan şu köşenin arkası diye diye... :)
Baktım olacak gibi değil, yürü yürü köşenin sonu gelmiyor, dedim “- Hadi bir taksiye binelim, doğru İstinye sonra da Emirgan yaparız…. “
İnatçılığım konusunda Babama çektiğim için boyumun ölçüsünü de böylece almış oldum.
Emirgan’a gideceksem bundan sonra İTÜ metro durağında inmeliymişim, bunu da öğrenmiş oldum :)
Sonra ya taksi, ya minübüs veya otobüsle İstinye yönüne doğru devam edecekmişim…. (Kesinlikle özel araba ile değil. Sinir küpü olmamak için….)
Aslında kendimden utanmalıyım. "Sen dört sene Maslak gazeteciler sitesinde otur, Emirgan Korusunun nerede olduğunu hatırlayama… cık cık cık…"
Yine de kendimden utanmıyorum... Ben pişkin bir patatesim :)
Yürümek güzel şey canım :)
Neyse sonunda Emirgan Korusu’na vardık. Güzel bir havada güzel bir ortam, saat 16.00… Eh biraz geç kalmışlık saati Emirgan için ama olsun varsın :)
Bulduk boş bir masa, kurduk misss gibi tabakları çanakları.. Koyduk bardaklara sıcacık çaylarımızı, başladık sohbete…
Bir ara babam fotoğraf makinasını kaptı ve bötü böcek aramaya başladı. Ben de kaptım masada duran diğer makinayı saldırdım babamın üzerine : )
Başladık birbirimizin fotoğraflarını çekmeye :)
Beyaz saçlı prens, deli oğlana karşı :)
O an fark ettim babamla karşılıklı gülmeyi çok ama çok özlemişim.
Hayat telaşı bir çok şeyi unutturmuş. İçimizde yaşattığımız heyecanımızı biraz toprakla kapatmış.
Bazen silkelenmek, silkelenip iş – güçten dolayı vakit ayıramadığımız sevdiklerimizi hatırlamamız gerekiyor.
Sevdiklerimiz yanımızda olmadıktan sonra hayatın ne anlamı kalıyor? a sevgili dostlar...
Yıllar çok çabuk geçiyor ve geride unuttuğumuz bir çok şey kalıyor.
HAYAT KISA VE BİZ NE İÇİN YAŞIYORUZ? BİR DÜŞÜNÜN...
Eğer siz de aynı durumdaysanız benim gibi biraz silkelenin derim…
Herşey için teşekkür ederim babacığım...
Tüm öğrettiklerin ve benim "HER KOŞULDA" ayakta kalmamı sağladığın için....
DİĞER ADRESLER 
