Bir tarafta günler, hatta haftalar süren, onca aday arasından doğru adayı bulabilecek miyiz stresi; diğer tarafta kendisini kısa bir sürede tanıtabilme ve özelliklerini beğendirme çabası, acaba bu kez olacak mı kaygısı...

Hem iş arayan hem de işveren, amaçlarına ulaşabilmek için birbiriyle ilgili bazı varsayımlarla ilerler. Aday, başvuru yaptığı kurum ve pozisyonla ilgili bilgileri ve izlenimlerinden yola çıkarak kendisini hazırlar. Eğer bu süreçte yaşadıkları, kendi zihninde daha önceden tasarladığı gibi gitmezse hayal kırıklığı yaşayacaktır. Cevaplarını hazırladığı soruların gelmemesi, en baştaki örnekte olduğu gibi beklediğinden çok farklı bir tavır sergileyen işveren, insanın doğal olarak moralini bozar.

İşveren ayrımcılık vs. aşırılıklara kaçmadan farklı sorular sorabilir, farklı yaklaşım sergileyebilir. Stres mülakatı yapılabileceğini, siz kendinizle ilgili sorulara hazırlanmışken Türkiye’deki trafik sorununun nasıl çözülebileceği üzerine diğer adaylarla tartışmanızın istenebileceğini unutmamak, hayal kırıklığı yaşamamak için gerekli.

Kendini tüm bunlara hazırlamanın dışında böyle bir durumda motivasyonu yüksek tutmanın önemli bir yolu içe dönük konuşmalar. Yani adayın kendi kendine, bütün adaylara böyle yapıldığını, en önemlisi her şeyin yolunda gittiğini telkin etmesi. Yapılmaması gereken şeyse heyecanlanmak, sinirlenip duygusal tepki vermek.

Mülakatı ve görüşmeciyi gözde fazla büyütmemek de bir başka rahatlatıcı çözüm. Yenibiriş yazarı Prof. İsmet Barutcugil, görüşmecinin beklenmedik çıkışlarının, aşağılayıcı görünen ifadelerinin veya zor sorular yöneltmesinin, onun görevi ve rolü olduğunu düşünmenin motivasyonu korumaya yardımcı olacağını söylüyor.

Barutcugil’in bir başka önerisi de aceleci olmamak. Şöyle diyor: “Aday, her davranışa tepki vermek, her soruyu cevaplandırmak zorunda olmadığını bilmeli. Bazen susmak ve tepkisiz kalmak da anlamlı bir cevaptır. Hazır cevap olmak, tepkisel davranmak çoğu kez aranan bir özellik değildir. Düşünmek için bir süre istemek normaldir”.