Bu hafta öznel bir yazı yazmak istedim. Edilen yeminlerin yalanlığını ve takılan halkaların ikiyüzlülüğünü başka nasıl ifade edeceğimi bilemedim. Kusur veya delilik olarak görülürse affola...
Bu yüzükle kendimle evleniyorum.
Bundan sonra benim için benden başkası olmayacak.
Her türlü zorlukta kendimin yanında olacağım.
Karşıma çıkan her sınavın sonuncu olmadığını bile bile kendimin ellerinden tutacağım.
Parmağıma taktığım bu yüzük benim için pranga olmayacak.
Tenime değen bir hatırlatma demiri olmayacak.
Keyfiyete göre parmağımdan çıkmayacak.
Bu yüzük kendime verdiğim sözün bir sembolü.
Maddesel anlamından çok tinsen anlamıyla tenimde olacak.
Tinden gelen bir aydınlanmayla yüreğime dolacak.
Hiçbir yalan dolan taşımayacak.
Sadece benim bana verdiğim sevgi ve sadakatin sembolü olacak.
Kendimle mutlu yaşarken başkalarının mutluluğu için de çalışmamı hatırlatacak.
Dengem, bütünlüğüm ve selametim için kendimi kendime eş olarak seçiyorum.
Eşine az rastlanır bu yeminle; yüreğimi, dillerden ve gözlerden sakınıyorum.
Güneşin, ayın ve yıldızların ışığı benimle olsun.
TÜRKMEN İŞCAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
