Lodosa doğru…

Senden kalan son parçamı da saldım lodosa doğru…

Martılar çığlık çığlığa göğe yükseldi ,

Bulutlar kayboldu aniden ,

Sema toz maviye büründü.

Zaman her şeye alışmakdı ya alıştım da yadırdağım bu yeniliği, üzerimde biraz bol durdu, başka geldi havadan gelen meltemin esintisi yüzümü okşarken…

Tanımadıklarım tanıdık geldi nedense, gözlerinde hüzün vardı birçoğunun bir çoğunun sevinç, yüreğimle konuştum onlarla. Anlaştık …

Uzaklara gitmek istedim, hiç görmediğim yerlere, yabancı topraklara ayak basmak, başka tatlarda ki sularda yıkanmak.

Arınmak her şeyden hele ki geçmişten,

bu kadar kolay olsundu dileğim.

Boynumda asılı, boğazımda takılı kalan kılçık misali gibi sevdan peşimi bırakmadı yıllardır, kaçtıkça yakaladı ensemdem, yollarımı değiştirdim yürürken sokağın sonundaki eve hiç bakmadım oradan geçerken.

Anladım…

Aşk çok zor bulunuyormuş hayatta,

Aşk gidince kapıları, pas tutuyormuş anahtarı kayıp denizlerde en diplerde.

Bugün sevdandan kalan son parçamı da saldım lodosa doğru,

Aniden poyraz çıktı,

Üşüdüm.

Kucakladı beni, söz verdi, bu gidenin yerine geleceğin müjdesiydi.

Ve işte o an güldü yüreğim, sen değil bendim geçmişte kalan.

Sevinç Çakmaz
14/02/2008
sevinc@cosmoturk.com
 

SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >