“El değmemiş aşklar hayal ediyorum, süt beyazında, anne kokusunda. ” Sevinç Çakmaz’ın yeni yazısı…
El değmemiş aşklar…
El değmemiş aşklar hayal ediyorum, süt beyazında ,anne kokusunda.
Bir bakışın havalara uçurduğu, bir tebessümün ömre bedel olduğu aşklar.
Şimdilerde eski zaman aşkları denilen , oysa hala yaşanabilen aşklar.
Bir beyaz mendilin neler neler anlattığı, yalnız gözlerin birbirine değdiği sevdalar söz ettiğim.
Günün bittiği yerde sözün bitmediği anların yaşanıp şapka çıkartılacak dürüstüklerde, çıkarların olmadığı sevdanın baş tacı olduğu zamanlar…
Ne çabuk unutmuşuz o günleri de bu güne ne kolay uyum sağlamışız böyle.
Masal olmuş aşklar da biz farkına varmamışız.
El değmiş, eller girmiş aralara,tenler birbirine karışmış ,saflığın kokusu uçup gitmiş de gecelerin günahı sinmiş bedenlere.
Kimlerden medet umulmuş,bıçak yarasından da derin yara almış yürekler.
Dün özlenen bugün nefret edilen olmuş ne kolay.
Verilen sözler rüzgara karışmış öte diyarlara yol almış çoktan.
Pak eden sular kurak topraklara karmış kendini, kirlenmiş bir daha berrak olmamacasına,kurumuş köşedeki çeşme.Çeşme başı bomboş, yemenilerse dilek ağacında asılı.
El değmemiş aşklardı söz ettiğim , geçmişe karıştığındandır mı bilmem elimin zorla yazdığı, diliminse söylemeye varamadığı…