İnsanın Hayatında Aksesuarları Vardır.

İnsanın hayatında aksesuarları vardır.

Evi, arabası, elbiseleri,takıları, süs eşyaları v.s. gibi
.
İnsan hayatı boyunca çalışır - çabalar, gecesini gündüzüne katar, bütün bu ve benzer aksesuarlara sahip olur.

Aldıkları alın teridir.

Bunlar da ona zevk verir.

Yaşamı boyunca bazıları kırılır, bazıları çeşitli sebeplerle elden çıkartılır, bazıları çalınır gider.

Yerine benzerlerini koymak mümkündür.

Bazen de mümkün olmayabilir.

Düşünüp baktığında bütün bunlar olmazsa da insanlar yaşayabilir.

Hayatı boyunca hiç evi olmayan, hiç arabası olmayan, hiç tek taş yüzüğü bile olmayan insanlar vardır.

Bu insanlar tabii özenirler, başkaları gibi bu imkanlara, bu maddelere sahip olmak isteyebilirler.

Ama şartta değildir.

Çünkü, yaşam, “aksesuarsız”da sürmektedir.

Bunlar, “mutluluktan” önemli değildir.

İnsan, bir de hastalanmaya görsün, gözü hiç bir şeyi görmez, canı, hiç bir şeyi istemez.

İstediği şeyler, “sevdikleri” ve kendisini “sevenleri”dir.

“Bankta, yalnız başına oturan adam, ayakkabılarına bakıp, altının delik olduğunu düşünmektedir. Bundan da canı sıkılmaktadır. O sırada, belden aşağısı olmayan bir adam yanına gelir. Bacakları olmayan, bu adamı görünce, haline şükreder.”

Bir arkadaşım her şey tamam derken ve terfihi %100 diye beklenirken terfih edemedi.

Hepimiz üzüldük.

Ve bir akşam, hep beraber yemeğe çıktık. O da bizim kadar üzgündü.
Sohbet esnasında, “üzülmeyin” dedi, ve “devir teslimi için makam arabasıyla makamına giden arkadaş, araba kazasında hayatını kaybetti.”Her şey de bir hayır vardır” diye düşünmek daha doğru olur” diye ekledi.

Bütün bunlar, benim için birer ölçü olmuştur.

Kıssadan hisse misali, ”beterin beteri” de var.

Annem, rahmetli babamı kaybettiğinde, “ keşke hiçbir şeyim olmasaydı da sen yanımda, hayatımda olsaydın. Hiç bir şey, "sevdiğini kaybetmenin" yerini tutmuyor” der, ağlardı
.
Allah “can” kaybı vermesin.

Özetle yerine koyabileceklerin için, hiç ama hiç üzülmemek, cana gelecek mala gelsin diye düşünmek lazım.

İnsanın sahip olduğu, beraberinde götürdüğü en kalıcı olanı, “kalbinin sevgi”sidir.

Diğer aksesuarların hepsi bu dünyada kalır.

Hükümsüzdür.

Mühim olan,"hakkın tahtı" olan kalbe sahip olmak.

Gerisi boştur.