Özleye Özleye Büyüdük..

Çocuk olsam.. Çocuk olsak.. Bir bilet bulsak oralara gidebilecek. Kim gelmez ki? Hem de koşa koşa.. Çünkü neler bıraktık eskilerde, neler var ki biz böyle güle oynaya hiç düşünmeden gidiyoruz? Bizde eksikler demek ki ne kadar çok ki onları tamamlamaya, kendimizi tamamlamaya ihtiyacımız var..

Eski oyunlarımızı mı, oyuncaklarımızı mı, kayıplarımızı mı, mahallemizi mi, arkadaşlarımızı mı, yaramazlıklarımızı mı, kokulu silgilerimizi mi, mavi önlüklerimizi mi özledik? Bu sınırsız liste bence gidiş biletimizi almaya değer hem de fazlasıyla. ;)

Neden getirmedik yanımızda şimdiye kadar, acaba ne zaman bitti o değerler de biz şimdi arar olduk, nasıl bu kadar eksik hissettik kendimizi? Çare neden çocukluğumuzda? Şimdi neden yeteri kadar mutlu değiliz? Ne değişti hayatımızda? Aynı kişi mi değiliz? Büyümek bu kadar mı kötü bir şeymiş? Öyle olduğunu bilseydim ben büyümezdim ki, orada eski mahallemizde, eski evimizde, sevdiklerimi kaybetmeden yaşardım. Söz bu sefer daha akıllı olur, daha çok yemek yerdim.

Bakın benim ne kadar çok 'Neden'im, 'Nasıl'ım varmış meğerse. Siz de liste yapsanız benim gibi neleri kaybettiğinizi bir kez daha anlarsınız. Demek ki zaman geçince belki ben bugünümü bile aynı bu şekilde özleyeceğim. Siz de özleyeceksiniz tabi ki. Şimdi memnun olmadığınız şeyler ileride özlediğiniz anılara dönüşecek.

Size bir sır vereyim mi? Bence bizim özlediğimiz çocukluğumuz değil aslında. Gerçekten. Bakın size kanıtım var. O zamanlar deli gibi büyümek isteyen biz değil miydik? Kim inkar edebilir ki bunu? Şimdi de çok istediğimiz gibi büyüdük evet. Ve şimdi bizim özlediğimiz eskiden kıymet bilmediğimiz anlarımız, hatıralarımız.

Bazen öyle bir an gelir ki burnumuzda tüter. Kendimizi kötü hissettiğimiz bir an kendimizi çok iyi hissettiğimiz başka bir anda olmak isteriz. Ve ben işte öyle bir andayım size bu yazımı yazarken. Ne mi olacak şimdi? Ben tabiki ilk otobüsle çocukluğuma gidemeyeceğim, çok isteyeceğim ama gidemeyeceğim. O yüzden şuanımı kabulleneceğim, elbette geçeceğini bileceğim ve hep çocukluğumu hatırlayacağım.

Benden size tavsiye yaşadığınız anın kıymetini bilin. İleride güzellikle hatırlayacağınız anılarınız olsun. Eskileri hatırlamazsak o eski zamanlarımızın kıymetini nasıl biliriz?..

Ve ben biraz zaman geçip bu yazımı tekrar okuduğumda kimbilir neler düşüneceğim. Şuan hissettiklerimle o zamanki hissettiklerim emin olabilirsiniz ki aynı olmayacak. E hayat da böyle değil mi zaten? Ne zaman bir anımız diğer anımızı tuttu ki? ;)

Bu yazımı bu şarkıyı dinlerken yazdım: http://fizy.com/#s/1ahvmgKendisi ilham perimin şarkısı olur. :)