Yaza Hazırlık ve Kilo Verememe Sendromu

YAZA HAZIRLIK VE KİLO VEREMEME SENDROMU

Blog sayfamı okuyanlar bilir, 24 yaşından sonra kilo sorunuyla nasıl olduğunu anlayamadan tanışan bir kadınım ben. O yaşa kadar uzun boyuma rağmen hep 53 kiloydum ve istediğimi istediğim kadar yiyebilme lüksüne sahiptim. 2004 yılında o zamanlarda çok sevdiğim erkek arkadaşımdan ayrılmıştım ve her ne olduysa hormonlarımda bir problem oldu 2 yıl gibi bir sürede 65 kiloya kadar çıktım. Belki boyuma göre bu kilo normal, ancak beni her zaman zayıf bilenler gördüklerinde şok geçiriyorlardı. Kilo alma sürecinde yanaklarımın biraz dolması ve kendimi daha sağlıklı hissetmem hoşuma gidiyordu, ayrıca açılan iştahımla da gayet mutlu mesuttum. Fakat yaklaşık 2.5 yıldır tekrardan eski halime dönmeye çabalıyorum.

Çabalıyorum diyorum çünkü diyet konusundaki iradesizliğim beni bile fazlasıyla şaşırtmaya yetiyor. Koyduğu her hedefe inatla ulaşan bendeniz, yemek yememe konusunda başarılı olamıyorum. Ayrıca son yıllarda her ne hikmetse hiperaktifliğimin yerini koala tembelliği aldı. Spor mu dediniz, o da nedir? Mütemadiyen bir salona yazılır ve birkaç başarısız gidişimden sonra üyeliğimi bile unutuyorum. Dört yılda tam tamına 4 spor salonu üyeliğimi heba ettim.

Bu kilo verme sendromu yaz aylarının yaklaşmaya başladığı bu günlerde daha da belirgin hale geliyor ve her gün kendime yeni bir hedef koyarak başlıyor. Fakat yaptığım diyetlerin bana dönüşü çok fena oluyor. Gözü dönmüş bir Gabi, eline ne geçirirsen yıllardır aç kalmışcasına mideye indiriyor ve sonrasında vicdan azabıyla yeni sözler veriyor.

Dünü ele alacak olursak: tahıllı gevrek ve light sütten oluşan ideal bir sabah kahvaltısı, öğlene kadar içilen bir litre su, öğlen 3 adet minnacık biber dolması ve salatayla devam etmişti. Fakat çok fazla su içemediğimden dolayı susayabilmek için farkında olmadan birer ikişer gofretleri mideye indirmişim. Bunu fark ettiğimde de konuyla ilgili birkaç satırı bloguma not düştüm ki asıl facia bundan sonra başladı. Blog okurlarımdan biri hamburgeri ne kadar sevdiğini yazmış ve bunu gören iradeden yoksun Gabi soluğu hamburgercide aldı. Sonrasında ise akşam iş çıkış saatine kadar zihnini kurcalayan bir sıkıntı kemirdi durdu ruhumu. Belki yaptıklarımı telafi eder diyerekten bacaklarıma 1.5 kiloluk ağırlıklarımı bağladım vurdum kendimi Bostancı sahiline. Erenköy’den başlayan yürüyüşüm Fenerbahçe sahiline kadar devam etti . Emin olmamakla birlikte dün akşam bir 5 kilometre yürümüştür bu bünye.

Şuursuzca rejim yapmaya çalışan, bunu başaramayan, başaramadığı için de daha fazla yemek yiyen, yemek yemek için kendince oldukça geçerli mazeretler uyduran tek insan ben değilim bunun da farkındayım. Ancak, bu konuda ne yapılabilir inanın hiç bilmiyorum. Ciddi ciddi tat alma dokularımı aldırmayı düşünmeye başladım. Belki böylece yemeklerden zevk almam ve sadece acıktıkça kararında yiyebilirim. Bu yöntemin bitkisel haplarla yapılanını duydum ama kimseye tavsiye etmiyorum. Her ne kadar zararsız denilse de sağlıksızdır, ve sakın ama sakın bu tarz yollara başvurmayın aman ha! Bir arkadaşım kullanımının son günlerinde bayıldı ve kullandığı süre boyunca bitkin ve yorgun gezdi. Kilo kaybedelim derken sağlığımızdan olmaya gerek yok.

Bana kalırsa her şeyden önce kararlı olmalı, uygulamaya koyulduğumuz programı aksatmamalı ve mümkünse sabahları yüksek tempoda yürüyüşümüzü yapmalıyız.

Yediklerimize dikkat edip yürüyüşümüzü aksatmazsak kilo vermemek için bir sebebimiz yok değil mi?

O rengarenk, cıvıl cıvıl, şeker mi şeker bikinileri düşünelim lütfen…O bikinilerin harika vücudumuza ne kadar yakışacağını ve herkesin bizi ne kadar çok beğeneceğini hayal edelim Belki bunları aklımızdan çıkarmazsak hedefimize daha kolay ulaşırız.

Zayıflama maceramın detaylarını merak edenler için blog adresim:

Gabriela Oana Olaru
gabrielaolaru@hotmail.com
www.kosedekikedi.blogspot.com