Ne zaman ondört şubat ya da yılbaşı arifesi vs. yaklaşsa ve siz ne kadar yalnızsanız o kadar çok çift geçer burnunuzun dibinden. Bu durum bir evrenseldir. Kabul edilmiş ve milyonlarca kez onaylanmıştır. El ele mıncık mıncık dolaşan bir sürü çift. Onları gördüğünüzde “Biz de var sende yok” “Seni yalnız ve zavallı insan, git buradan” dediklerini duyduğunuza yemin bile edebilirsiniz. Evrensel bir kural daha varsa bu da tam yalnızlıktan kurtuldum dediğiniz anda, o çok güvendiğiniz adamın ya da kadının, bu özel günlere bir iki gün kala ortadan kaybolacak, anlamsız sebep ve bahanelerle arkasını dönüp gidecek olmasıdır. Bir ilişkiye hazır olmadığını anlaması, kariyerine odaklanmak istediğine karar vermesi, ilişkide gelecek görmediğini fark etmesi hayattaki tüm vesairesi, hep bu dönemlere denk gelir.
Ki en kâbusu ve bu günlerin içinde en zor atlatılanı: Sevgililer Günü’dür.
Yalnızlıktan şikâyet ettiğimden, istediğimden falan değil ama bu durumlar da canımı sıkmıyor değil hani. Düşünüyorum da; ya bir de yalnızlık takıntım olsaydı?:
O güne daha ilk saatlerinden dâhil olmamak için bir gün önceden saat gece yarısına varmadan uyuyacaktım. Yani uyumaya kalkacak ama bu konuda hayli zorlanacaktım. Zar zor bıraktığım ve daha sadece 30 günü doldurabildiğim sigarayı içmek için delirecek, hazır içmek için bir efkâr bahanesi bulmuşken bir tane de sigara bulabilmek için evi talan edecektim. Eski daha eski en eski olmak üzere ayırmayı bırakıp tanıdığım tüm karşı cinsleri, son birkaç saattir sürekli içtiğim şarabın etkisiyle, deli gibi arayıp taciz edecektim. Azıcık da olsa sinirime dokunan hemcinslerim varsa ve es kaza hali hazırda sevgilileri mevcutsa dilimden kurtulamayacaklar, bu yaşıma kadar öğrendiğim her küfrüme maruz kalacaklardı. Günü bitirene kadar tekilaya abanacak muhtemelen yüksek doz limondan midemi kavuracaktım mesela. Tekilayı severim limonundan ötürü. Aşk dolu eski Türk filmlerini izleyecek, kendimi bunalımdan bunalıma atacaktım belki. Damar üstüne damar şarkılar türkülerle beynim burnumdan akana kadar ağlamaya başlayacaktım. Bunların hepsini yapıp, tüm havalelerimi ve sinir krizlerimi geçirdikten sonra bir süre sakinleşip sözde kendimi toparlayıp oturup yazı yazacaktım.
Nasılda şımarıklık olacaktı bütün bunlar. İyi ki yalnızlıkla ilgili sorunum yok. Yaşasın tek başınalık. Nasıl da kendinin farkında tutuyorsun insanı. Meğer ben ne yücelmişim bu yalnızlık korkusundan uzaklaşınca. Oh rahatladım şimdi.
Mutlu sevgililer günleri…
https://twitter.com/#!/Fername
http://www.formspring.me/Fername2011
http://www.facebook.com/?ref=home#!/pages/Ferhan-Petek/40815501931
FERHAN PETEK
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
