Bir zamanlar derin sularda belli bir düzen içinde yaşayan bir grup balık varmış. Bu grup kendi halinde yaşar atalarından onlara kalan, öğretilen oyunlarla vakit geçirirlermiş. Gruptaki en sözü geçen balık yunus balığıymış. Herkes onu sever sayar tanır ve sözünü dinlermiş. O gruba dahil olan ama yunusa içten içe nefret duyan bir de köpek balığı varmış. Yunus oyun zamanı geldiğinde her zaman oynadıkları oyunu grupla beraber oynar eğlencenin tadını onlarla birlikte çıkarırmış. Köpek balığı bir gün buna dayanamamış ve uzun zamandır planladığı üzerinde düşündüğü oyunu tamamlayınca isyan çıkartıp kendi oyununu ilan etmiş. Yunusun yanında görünen güvendiği sevdiği birkaç balık köpek balığına kanmış onun oyununu oynamak için onun peşinden gitmiş. Yunus yapayalnız kalmış umutsuzluğa kapılmış. Ama yunusun iki sadık oyun arkadaşı onu bırakmamışlar. Yunus onların desteğiyle oyunu yenilemiş ve 3 kişi de olsa yeniden oyunu yeni haliyle oynamaya başlamışlar.
Köpekbalığı çok mutluymuş çünkü hem yunusu alt ettiği hem de kendi oyununu diğer balıklara kabul ettirdiği için kendiyle gurur duyuyormuş. Köpek balığının oyununda kurallar yokmuş. Kimse yanmıyor ve kimse oyundan çıkmıyormuş. Herkes özgür kendi halinde takılıyormuş. Oyun sırasında ve oyun aralarında bol bol şeker yemeleri de serbestmiş. Bir süre zaman böyle akıp geçmiş. Ama köpek balığının grubunda sıkıntılar başlamış. Balıklar hep aynı şeyleri yapmaktan ve aslında kendileri bile farkında olmadan, kuralsızlıktan sıkılmışlar. Hiçbir konuda sınırları olmadığı için şımarmaya köpek balığına mızmızlanmaya başlamışlar. Oyunda yaptıkları mızıkçılıklar da oyunu çekilmez hale getirmeye başlamış. Oyun artık eğlenmek yaptıkları bir şeyden anlamsız, sıkıcı ve ilerlemeyen bir eyleme dönüşmüş. Balıklar önce yunusa dönmeyi düşünmüşler ama yaptıklarından utanıp artık bunun mümkün olmadığına inanmışlar. Yeni bir oyun bulmaları da onlara imkansız geliyormuş. Çünkü balıklar yıllardır yaptıkları tembellikten bir şey üretemez hale gelmişler. O güçlü herkesin korktuğu köpek balığı ise yediği şekerlerden dişleri dökülmüş, tüm gücünü yitirmiş perişan haldeymiş. Kimse onu dinlemiyor her gün bir balık oyundan çıkıp uzaklara gidiyormuş. Oyundan kazandıkları ödülleri bile uzun süre alamamışlar ve beklemekten sıkılıp öylece ortadan kaybolmuşlar. Köpek balığı bir gün öğrenmiş ki onu terk eden tüm balıklar, daha önce onun peşinden ayrılmayan yokluğunu bile fark etmediği aptal dediği yılan balığının sessiz sedasız onun yanından ayrılıp yeni bir oyun kurmuş ve köpekbalığı ile gelen tüm diğer balıkları tek tek oyununa dahil etmiş.
İçi kokmuş kötülükten art niyetten bitap düşmüş köpek balığı yapayalnız terk edildiği ölüme yavaş yavaş yaklaşırken yunus balığı gerçek gücün dürüstlük doğruluk ve hoşgörü olduğunu kanıtlarcasına diğer balıklarla, onların da fikirleriyle günden güne geliştirip güzelleştirdikleri oyunlarını oynayarak mutlu mesut yaşamına devam etmiş.
Gökten üç elma düşmüş, denizin dibini boylayana kadar dalgıçlar yüzüp üçünü de almışlar. Ama bu başka bir durum tabi masalımızla ilgisi yok.
Ben bu balıkları nereden mi tanıyorum? Bir ara o denize dalmıştım da sadece şahit oldum yaşananlara.
https://twitter.com/#!/Fername
http://www.facebook.com/pages/Ferhan-Petek/40815501931
FERHAN PETEK
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
