Ne garip öyle değil mi ? Hepimizin farklı maskeleri var. (Çağatay Öztürk)
Ne garip öyle değil mi ? Hepimizin farklı maskeleri var. Her an değişen ve yeniden şekillenen... Bazen biz bile unutabiliyoruz hangi maskeyi taktığımızı.
Kimi zaman 'mutlululuk' maskesiyle dolaşıyoruz etraftaki mutsuzluklara inat.
Kimi zaman ise 'güzellik' maskesiyle dolaşıyoruz etraftaki çirkinliklere inat.
Biz bile kendimizi tanıyamıyoruz...
Karanlığın içinde kaybolduğunu sanan bir cırcır böceği gibi sesli, bir uğur böceği gibi farkedilebilir, bir kelebek gibi renkli olduğumuzu farkedemiyoruz.
Hatta istesek o çirkinliklerden ya da mutsuzluklardan istediğimiz an kendimizi kurtarabieleceğimizi bile farkedemiyoruz. Ya da farkediyoruz, ama çirkinlik daha fazla kolayımıza geliyor. Çünkü iyi ve güzel olmak zordur, kolay değil. Yaşam denen oyun sahnesinde birçok kişi rolünün farkında olmadan yaşamını sürdürüyor.
Sonunda da farklı rolleri oynamak zorunda oldukları için, gerçekten kendi olmaları gereken yerleri bulamıyorlar. Başka ceketleri giymek ya da, başkalarının giydirdiği ceketleri giyerek, alabildiğine kendilerini mutsuzluğa ve yok olmaya mahkum ediyorlar...
Ömrüm hep başkalarının bana giydirmeye çalıştığı ceketleri giymek yerine, onlar karşısında direnmekle geçti. Kolay olmadı ve halen de olmuyor. Ama sonuca değiyor diye düşünüyorum. Siz de birilerinin giydirmeye çalıştığı ceketleri giyenlerdenseniz, aslında o anın yok olduğunuz an olduğunu unutmayın. Yaşam denen sahnede arzu ederseniz kendi filminizi yazıp yöneteceğinizi ve başrolde kendiniz olabileceğinizi unutmayın. Kendi yaşamınızda başkalarının size zorla giydirmeye çalıştığı ceketleri giyerek, kendi yaşamınızda başrolde olmak varken, figüran olmayın...Unutmayın ki bu yaşam sizin!...
Bir kez daha yazdıklarımı okuduğunuz için gözlerinize sağlık. Hoşça kalın. Bu arada unutmayın her hoşçakal bir merhabadır aslında.
DİĞER ADRESLER 
