Onu hiç beklentisiz sevdiniz mi? Yani bugün onu aramadan, nerede kiminle diye kendinizi yemeden, beni ne kadar seviyor diye düşünmeden sevdiniz mi? Ben sevdim ve öyle de sevildim...
Sanırdım ki sadece aileler karşılıksız sever. Hiçbir beklenti içine girmeden, ne suç işlerse işlesin sadece anne çocuğunu sever sanırdım. Yanılmışım... Gerçekten aşık olan insan da ailenin seni sevdiği gibi sevebiliyormuş. Seni onlar gibi koruyup, kollayabiliyormuş.
O da beni öyle sevdi. Niye aranmadım diye düşündüğüm zamanlarda ‘Seni Özledim’ mesajıyla aşkıma şevk kattı. Sorgusuz sualsiz sadece sevdi... Aşkın alışkanlığa dönüşmediğini, sevginin, saygının nasıl her daim kalıcı olabileceğini öğretti. En beklenmedik anlarda çıkagelen hep ‘O’ oldu. Onunla birlikte ‘Aşk’ı, beklentisiz sevmeyi öğrendim.
Siz de beklentisizce sevin... Niye arandığınızı düşünmeden sevin. Sevgiye karışan beklenti denen illeti aşk sayfalarından silin. Göreceksiniz ki o zaman ‘Aşk’ daha başka bir güzel olacaktır. O zaman sevmenin ve sevilmenin damaklarda bıraktığı tat, yıllanmış şarap gibi beklenti zehrine karışmadan başınızı bir başka döndürecektir.
Sadece sevgiyi yaşayın..
Bir gün, beklentisizce sevmeyi deneyin.. Beklentilerle boğduğunuz aşklarınıza acıyacaksınız...
BETÜL MARANGOZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
