YALIN GÜÇ…

Seni tanıyordum...
Aklıma sığmıyordun...

Bazen gözlerimden taşıp ele veriyordum kendimi, tüm gizli kapaklı ne var ne yoksa... Bir güç ki sarıveriyordu bedenimi... Hayat sırtıma biniyordu da hafif kalıyordu senin karşında... Acılarda akıtılan sözcük oluyordu... Gözyaşının acizleştiremediği bir ben oluyordum işte!

Varlığın olmadığın kadar büyüyordu... Büyüyordu ve ben gitgide küçülüyordum varlığının yanında... Sen çoğaldıkça dünya azalıyordu; ben ufalanıyordum içinde...

Yüceliğim, ulaşılmazlığım, kaprisim, gururum senden ayrı dünyada yaşayanlara hâkimiyet kurabiliyor ve beni orada temsil edebiliyorlardı ancak... Sen bilmedin hiçbir zaman beni... Ben gün be gün küçüldükçe küçülüyordum karşı konmaz bir güçle karşında ...

Sen her şey oldukça ben hiçe yaklaşıyordum... Benliğim kafa tutuyordu da sana, bana mısın demiyordum ille de teslim oluyordum yalın bir güce... Esiri oluyordum göz göre göre... Hak etmediği düşlere gecelere konuk ediyordum onu belki de...?

"Aşk mı düşteydi yoksa ben mi düşlere âşıktım...?" Diye düşünmeden böyle bir güce kurban ediyordum gururumu... Tek bir mutlu gün için... Tek bir mutlu gün ki bütün kara günleri siler bilirdim... Ve biliyordum ki uzun sürmeyecekti öykümüz... Ve bir daha söylenmeyecekti " Gül kokuşlum " türkümüz...
Ve yine biliyordum ki; o yalın güç bensiz sevdaların neşesine ulaşmak için çoktan yelkenlerini açmıştı; uzaklaşıyordu benden...!

İşte bu yüzden alelacele bu gücü yaşamalıydım son demine kadar...!

Belki algılayamadan... Belki özümseyemeden... Belki tüm olup bitenlere bir anlam katamadan... Yalın güç çekimimden uzaklaşmadan... Bana süt verirken bir başkasına gebe kalmadan yetiştirmeliydim duygularımı... Yaşamalıydım, sığdırmalıydım sıkıştırılmış can çekişen bir zamana... Sindirmeliydim bu gücü bir yerlerime...

Çiğnemeden yutmak gibi... Göz atarak kitap bitirmek gibi... Kışını görmeden yaza dönmek gibi... Dayanmalıydım, razı gelmeliydim bu güç altında ezilmelere, ufalmalara...

***

Yalın güç çekimimdeydi artık... Düşlerim değil gecelerimdeydi artık... Yalın ama yalan olmayan aşk dolu dokunuştaydı artık...

***

Ve bir sabah kalktım ki; kendi ağırlığımdayım...? Aynaya baktım ki; kendi görüntümdeyim...? Ellerime baktım... Eski marifetinde...? Bileklerim eski gücünde...? Sırtıma dönüp baktım... Yine o eski ağır hayat...? Penceremden baktım... Her şey kendi renginde...?

Sonra başımı yavaşça eğip yüreğime baktım ki; küçük bir sızı içinde...? Ve en son tüm gücüm ve cesaretimle aklıma baktım...? Kendi tekelimde...........

İşte o vakit anladımmmm...!

Türkümüz susmuş... Gül kokuşlu yar azad edilmiş... Yalın güç gitmiş... Bana beni bırakmış ve bir de; yalın bir hüzün, yalın bir veda, yalın bir el-veda ile sıcak yalın bir öpüş bırakmış giderken alnıma...

Güle güle yalın güç...
Gittiğin yerde YALIN KALLLL..........

"Yalın ama yalan olmayan yaşadığım tüm aşklarıma hitaben..."

Neşeyle kalınnnnnn...............:))

Neşe ÖZKAN
firarisozcukler@hotmail.com