Sevgi, öfke gibi doğal bir duygu olan kıskançlık, çocukluk döneminde özellikle kardeşler arasında yoğun olarak yaşanır. Anne-babaların hatalı tutum ve davranışları yüzünden, kardeşler arasındaki kıskançlık, birtakım başka problemler ortaya çıkmasına neden olabiliyor. Dolayısıyla kardeş kıskançlığının, olumsuz sonuçlara neden olmaması için anne-babalara büyük görevler düşüyor. İşte Uzman Psikolojik Danışman Arzu Yeşilleten'in annebabalara konuyla ilgili önerileri...

KISKANÇLIK NORMALDİR

Kardeşler arasında rekabet olması, bir ödül için birbirleriyle yarışmaları demektir. Buradaki ödül, anne-babanın ilgisi ve sevgisidir. Kardeş kıskançlığı, anne-babalar için dayanılmaz olsa bile, çocukların hırs ve kıskançlık gibi duygularla başa çıkabilmeleri açısından önemlidir. Anne-babaların yapması gereken, çocuğa kıskanç olmamayı öğretmek değil, kıskançlık hissettiğini fark ettirmek ve ona, bu duygusunu nasıl ifade edebileceğini öğretmektir. Bunun için ilk adım, anne-babaların bu duyguyu tanıyabilmesi ve doğru tepkiler verebilmeleridir. Çünkü çocuklar pek çok şeyi sözlerden değil, davranışlardan öğrenirler.

BUNLARI ASLA YAPMAYIN

Anne-babaların hatalı davranışları ve olaylara verdikleri bazı tepkiler de, çocukların kıskançlık hissetmelerine neden olabilir. İşte anne-babaların bu konudaki hatalı tutum ve davranışları:

* Çocuklarınızdan birini göz bebeği olarak seçmeyin: Anne-babalar, kimi zaman farkında olmadan, kendilerini bir çocuğuyla özdeşleştirirler. Onlar için o çocuğun yeri ayrıdır. Her ne kadar bunu etrafa hissettirmediklerini düşünseler de, onlar bunu hissederler ve kendilerinde suç aramaya başlarlar. Bununla beraber, çocuk için bir başkasını suçlamak daha kolaydır. Bu durumdaki ilk hedef da kardeşleridir.

* Çocuğu etkilemeyin: Ne yazık ki, anne-babalar çocuklarını herkesin duyacağı şekilde azarlayıp, eleştirip, şikayet ederken, farkında olmadan onları bu yanlışı yapmaları için teşvik etmiş olurlar. Utandırılan, küçük düştüğünü hisseden çocuklar, aynı davranışı yaparak, kendilerinin utanmasına ve suçluluk duymasına neden olan anne-babalarına ceza vermiş olurlar. Üstelik, yaramazsın, tembelsin gibi sözler, çocukların bu davranışlarını haklı çıkarmaları için yasal bir yol haline gelir.

* Karşılaştırmayın: Anne-babalar, çocukları birbirlerine örnek göstererek, onları cesaretlendirerek, doğru davranışa yönlendirmek isterler. Fakında olmadıkları ise, karşılaştırmanın (kardeş ya da arkadaş), çocuklardaki benlik hissini azaltacağıdır. Çocukları birbirleriyle karşılaştırmak, rekabeti doğurur ve artırır. Rekabet ise hırs ve kıskançlık getirir.

* Taraf tutmayın ve hakem olmayın: Haksızlığı, anne-babaları tarafından onaylanan çocuk, küçük düşme, beceriksizlik, suçluluk, utanma, yetersizlik, değer verilmeme, sevilmeme gibi duygular içinde olacak ve bunların sorumlusu olarak kardeşini görecektir. Bu gibi duygularla başa çıkmasını bilmeyen çocuk, aynı zamanda bu duyguları hissettiği için kendinin 'kötü bir çocuk' olduğunu düşünecektir. Bu gibi olumsuz duygular altında ezilen bir çocuk, yanlış yapmaya daha fazla meyilli olacaktır.