Hepimizin çevresinde birlikte olmaktan keyif aldığımız veya kaçındığımız insanlar vardır. Yanımızda olmasından keyif aldığımız kişiler çoğu zaman bize güven ve neşen katan insanladır; görüşmemek için her yolu denediğimiz kişiler ise, her şeye söylenen, herkesi kötüleyen, kimseyle hiçbir yerde mutlu olmayanlar… Bazen aklımız, kalbimiz, bedenimiz ısrarla karşımızdaki kişiden uzak durmamızı söyler bize çünkü fark etmeden o insandan kötü enerji alıyoruzdur ya da daha da kötüsü belki o, bizim enerjimizi emen bir vampirdir!

Hani bazen bir arkadaşımız, iş yerinde çok da samimi olmak istemediğimiz çalışan, özünde iyi olduğunu düşündüğümüz ama yine de uzak durmaya çalıştığımız komşu vardır ya, nedensiz yere yakınlık kurmak istemediğimiz insanlar...

Son zamanlarda kendimi bu enerji işlerine verdim. Ergenlik dönemlerimde hayatın benim etrafımda döndüğüne inanırdım. Ben en mükemmeli, en harikası, en şahanesiydim. Koca yer küre benim için vardı, uzay zaman hepsi ben istediğim için oluyordu. Geri kalanı fasa fisoydu işte. Ama gel gelelim ibre otuza gelmeye başladığında iskeletimi kaplayan kibir bir anda beni terk etti. Artık kendimi değersiz, önemsiz hissetmeye başladım. Bu kez de kendimi değerli hissetmek için doğru nefes almaya, kendime olumlamalar yapmaya başladım. Sonuç, enerji işleri kesinlikle bana göre değilmiş hiçbir şey anlamadım. Fakat geçenlerde gittiğim bir seminerde enerji vampirlerinden bahsediliyordu. Hani şu başta da bahsettiğim hiçbir nedeni olmasa da haz etmediğimiz insanlar var ya, özlerinde muazzamlar ama bir araya gelindiğinde kendinizi yorgun hissedeceğiniz...

Çok geçmiş değil henüz birkaç gün önce sitede çok eski bir flörtümle karşılaştım. Çocukla yıllar evvel aramızda bir yakınlaşma olmuştu ama ne olduysa bir türlü olmamıştı. Çocuğu sitede görünce açıkçası önce biraz şaşırdım. “Acaba, hmm yapsam mı” ikilemini hemen aştıktan sonra hoop çocuğa bir mesaj attım.

“Selaaaam! Beni hatırladın mı?”

Birkaç saat heyecanlı bekleyişten sonra cevap geldi...

“İnanamıyorum, seninle online date sitesinde karşılaşacağım aklıma gelmezdi. Evlenmedin mi sen hala? Kaç oldun? 35 olmuşsundur. Eeee bu akşam bir işin var mı? Kahve?”

Önce biraz bozuldum, aslında tek bozulduğum şey şu 35 yaş olayı. Yaşla alakalı bir takıntıya girmem hayatta ama dur daha acelen ne 20’li yaşlarımdayım. Bozulduğum kadar da heyecanlandım çünkü çocuk gerçekten fiziksel olarak kusursuz bir insandı. Tabii ki ilk yaptığım hareket, Facebook hesabından son altı ayda çekilmiş fotoğraflarını sinsice kontrol etmek oldu. Her şey mükemmel görünüyordu. Kahve davetini kabul edip hemen bir buluşma hazırlığına başladım. Yaklaşık dört saat süren hazırlığımdan sonra elbette ki buluşmama yarım saat geç kaldım.

Fakat bu geç kalınmış yarım saat bana bir sürü eleştiri getirdi. Geç kalan insanların psikolojik analizini çıkarmaya başladı adam. Hayatında yetersiz olan insanlar her yere geç kalırlarmış, kendine güveni olmayan insanlara özgü bir davranışmış bu... Buluşmamız boyunca ne anlatırsam anlatayım, karşılığında vereceği negatif bir cevabı hazırda hep vardı. Eğer ilişkiye sıcak bakıyorsam adam tek gecelik aşkları savundu. Evlenmenin bana göre olmadığını söylediğimde de evlenmenin muazzam değerli bir şey olduğunu anlattı ve yanlış düşündüğüme beni bile ikna etti. Nihayetinde buluşmanın sonunda enerjim tükenmişti. Ve geçmişte bu çocukla neden iletişimi kestiğimi hatırladım. Bu çocuk tam bir enerji vampiriydi!

Hayatımızdaki enerji vampirlerine dikkat etmek gerek. Siz de çevrenizde size sürekli negatif eleştiriler yapan vampirleri gözlemleyin, onlardan uzaklaşmayı deneyin. O zaman gerçekten baharın gelmiş olduğunu hissedeceksiniz.

Hazır bahar gelmişken, bir şeyi merak ediyorum. Ben buluşmalarıma yaklaşık 4 saat hazırlık yapıyorum. Özellikle kadınların bu hazırlık sürelerini merak ediyorum. Yorum olarak nasıl hazırlık yaptığınızı benimle paylaşın haftaya bir buluşmaya nasıl hazırlanır onu irdeleyeyim!