Çekip gitmek kolay oysa…

Hayatımızın seçimlerden oluştuğu gerçeğiyle küçük yaşlardan itibaren karşılaşıyoruz. Her gün milyonlarca seçim yapıyoruz; neler yaşayacağımızı, ne şekilde devam edeceğimizi bizler seçiyoruz.
İlişkiler söz konusu olduğunda seçim yelpazesi de sanıyorum ki bilinenden daha geniş...
Hayatımı yavaştan yavaştan şekillendirdiğim şu anlarda yaptığım her minik seçimin, verilen ufacık kararların kelebek etkisiyle katlanacağını ve hayatımı etkileyeceğini biliyorum. Dikkatli olmaya çalışıyorum; daha fazla çocuk olmamaya…
Mantıklı davranmaya ve elbet de 'daha iyi' olmaya…

Yine de yaşam zorluyor beni...

Hiç ummadığım anda karşına çıkan bir şey, karar ve isteklerimi etkileyebiliyor. Bundan 3 dakika önce yazmayı düşündüğüm şeyle şu an yazdığım şey arasında bile milyonlarca fark var.
Bazen, 'asıl ben'e düşmek, içinde kaybolmak ve hayatın gidişatının nasıl olacağı noktasında hiçbir şey düşünmemek istiyorum...
Bazen de artık zamanımın geldiğini; bir nebze de olsa durulmam, uslanmam ve kendime bir çeki düzen vermem gerektiğini...
Ben şimdilik bu pencereden bakıyorum hayata, bir gün bir başkasından bakacağım. Hayatım söz konusunda önceliğim olan pencereden.

Bir başkası, bambaşka bir şekilde bakıyor kendi penceresinden…

Konuya dönelim; eğri oturalım ve doğru konuşalım. Hepimiz olmasa bile çoğumuz, ‘kendimizce' daima en iyi olanı istiyoruz. En kârlı çıkacağımız ya da çıkma ihtimalimiz olan kararları veriyoruz. İşimize gelmediği bir şey olduğunda da yine küçük ama etkin bir kararla çekip gidebiliyoruz…
Ardımızda kalanı düşünmüyoruz.
Bize duyulan güven, sorumluluklarımız bir anda kaybolabiliyor ortadan. Oysa minicik, o küçücük, o bizim için bir nefes kadar kolay olan karar; kelebek etkisi yaratarak bir yapıyı çökertebiliyor.

Evet, gitmek oldukça kolay; geride kalanları düşünmemek de…
Güvenin sarsılması ise paha biçilemez…