Gelinzedelerrrrr...

GELİNZEDE’lerrrrrrr...

Gelin var,Gelin var. Eskiler “Allah gelinin şerrinden korusun”, gelin “Evlat ile annesinin arasını açar”, “Eve oğlu gelmeden kayınvalideye başka davranır, insan yerine koymaz, konuşmaz, kıymet vermez, bir arzunuz var mı? Karnınız aç mı? deyip hal hatır sormaz”, “Gönülden izzet-i ikramda bulunmaz”, “Yalnız başına bırakıp, arkadaşlarıyla başka odada oturur, televizyon seyreder”, “Sesleri duyulmasın diye kapıyı da kapar.”, “Hoş geldiniz deyip el sıkmaz veya el öpmez, hatta yeni tabirle, annelere son senelerde kibarlıktan isimleriyle hitap edilir”, “Zaman zaman hastayım, çok kötüyüm mazeretleri dile getirilir” hatta ”hastayım deyip, ayaklarını ağzının içine doğru uzatıp, yatar”, “Çok işim var, kafamı kaşıyacak vaktim yok der”, “Kocası evde yokken kayınvalidesine başka davranır,kocasıyla beraberken kayınvalidesine ilgiliymiş, âlâka gösteriyormuş edasını takınır”.

Evlenmeden önce gelinin kayınvalidesine tavrı, yakınlığı, üslubu başkadır. Evlendikten sonra bambaşka.

Derler ya “senin yediğin kadar üstüme döktüm”.

Ne yapılırsa yapılsın, ne kadar hile, entrikaya başvurulursa vurulsun, çocuğu doğuran annedir.

Annenin yeri başkadır. Eşin de yeri başkadır.

İlâhi bağı bozmaya yeltenmek, abesle iştigal etmek demektir. Doğuran, dünyaya getiren annedir. Dolayısıyle konumu başkadır.

Evlenen kendisini geliştiren, Allah korkusu olan, kuldan utanan her bayan bilmelidir ki, EŞ başkadır, ANNE başkadır.

Hiç kimse, kimsenin yerinde değildir. Sıfatları farklıdır. Bu böyle biline.

Sonra da, “kayınvalideler gelinleri sevmiyor” diye, kendi kusurlarını örtmek adına mazeretler uydururlar. Böyle insanlar zaten sevilmez ve itibar görmez, bu karaktere sahip gelinler itibar görüp sevilsinler.

Ayrıca,

Unutulan şeyler vardır. “Çalma kapıyı, çalarlar kapını”, “Ne ekersen onu biçersin”, “Gösterdiğin saygı kadar, saygı görürsün”,

O haddini, seviyesini, sınırını bilmez gelinler bilmelidirler ki, kayınvalidelere yapılan her şey kendilerinin de başına gelecektir.

Bu dünya,“etme-bulma dünyası” dır.

Aslında “kayınvalideler gelinleri kıskanır” derler, külliyen yanlıştır. Zira bir anne oğlunu mutlu eden insanı kıskanır mı?. “Kıskanır” ifadesi hastalıklı bir duygunun ifadesidir. Hatta “tedavi” gerektirir.

Aslında, kıskanılan değil ama yarışılan “kayınvalidelerdir”. İtiraf edilmesi gereken de budur. Bir annenin evladına bakış acısı,ilgisi,düşünce ve duygularıyla, bir insanın eşine bakış acısı farklıdır.Bu durum göz ardı edilmezse problemsiz bir hayat sürdürülebilir.

Her şeyden önce, evlenen bayanların, her insan gibi, büyüklerini saymayı, onlara karşı EDEPLİ olmaları gerekliliğinin farkındalığı esastır. Yoksa, kötü örnek olarak, hayatları boyunca “sinir küpü” içinde kendilerini perişan ederler.

Öyle de ölürler.

Yüzleri sinirden, hasetten gergin ve nursuzdur. Onları ifadesinden tanırsın.

Allah böylesi gelinleri islâh etsin, gelinzedeleri de selâmete çıkarsın.

Allah herkese akıl fikir versin.

Hikmet Suner
hikmetsuner@yahoo.com