Dil herşeyin enstrümanıdır.

Dil herşeyin enstrümanıdır.

İnsanın dili ve yüreği aynı olmalıdır..

İnsan,hem kendisine konuşulan,muhatap alınan bir varlık, hem de kendisi konuşur,duygu ve düşüncelerini ifade eder..

İnsanın dili hem Allah'ın büyük nimetlerindendir, hem de potansiyel olarak insana verilen büyük bir güçtür.. Bazen rahmet bazen de bela ve musibettir.. Yürekle dilin baılantısı vardır.. İnsan iyi olursa bundan daha iyisi olamaz. Kötü olursa da bundan daha kötüsü olamaz.

Dil ve yürek iyi olursa yükselirsin,kötü olursa alçalırsın. Dil hayırda kullanılırsa insanı yükselten, kaldıran bir uzuv, şerde, kötülükte kullanılırsa insanı batıran, düşüren bir organdır. Dil insanı dünyada da, ahirette de bazen cennete bazen cehenneme götürür. İnsanı,cennetten,allah'tan ve insandan uzaklaştıran cimrilik gibi, çok konuşan, gereksiz konuşan, Allah'ın hoşnutsuzluğuna gerek olacak konuşmaları yapanlardır..

Az, öz ve luzumuna binaen konuşmanın bir fazilet, boş ve çok konuşmanın da zaaf ve felaket sebebi olduğu bir gerçektir.

Zira dil,herşeyin enstrumanıdır..

Dil bazen insanın saadetini hazırladııı gibi, bazen de felaketini hazırlar. Küfür, fesat çıkartma, bozgunculuk, yalan, gıybet, iftira, alay, kovuculuk, fuzuli konuşma, istihza, övünmek, dedikodu, entrika hem dille yapılır.. Dil iki ucu keskin bıçak gibidir. Sahibini de kesebilir, sahibine kötülük edeni de.. Dili, hayırlı bir alet haline getirmek de, insanı batıran şerli bir uzuv haline düşürmek de insanın elindedir. İnsanın iradesine bırakılmıştır.

Gönlümüzden geçenden mesul olduğumuz kadar, dilimizin söylediklerinden de mesuluz. İnsan ne istikamette ise,dili ve gönlü de aynı istikamette olur. İnsan sapıtırsa, dili de sapıtır. Çok küçük bir konu, beyandaki sihir kullanılarak, en mühim meseleymiş gibi kabul ettirilebilir. En önemli hakikatler de, yine, bir kısım beyan hileleri ile insanlar nazarında karartılabilir. Kırma ve yıkmada, sarma ve onarmada dil kullanılır.. Dil ve beyanın tesiri göz önünde bulundurulmalı, daima dilin yapıcı, müsbet yönü kullanılmalı, yıkıcı, menfi, kırıcı yönü kullanılmamalıdır.

Faydalı bulunan insanlar konuşmalı, dinleyenler, dinlemesini bilmeli, sessizce, edeple, istifade etmelidir. Kendini bilmezlik haddi aşmak, riya da kendini satmaktır. İnsanın tavır ve davranışlarında, oturup kalkmasında, mimiklerinde karşı tarafa saygı ifade edilen hal içinde olunmalıdır.

Edep, hitabet sanatını bilme, sözün hakkını verme, üsluplu, güzel konuşma demektir. İnsanlar, konuşmasını bilen ve her sözü faydalı olanı dinleyip, ondan istifade etmek için sükut ederler.

Unutulmamalıdır ki, tatlı dil yılanı deliğinden çıkartır.

Hikmet Suner